Το αριστερό μου αφεντικό πατίνι με έχει κάνεικαι ύστερα μου λέει πως φταίνε οι ΑμερικάνοιΠως γίνεται οργανώσεις που ισχυρίζονται ότι αντιπαλεύονται τον καπιταλισμό να αποδεικνύονται πιστοί ακόλουθοι του;Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα είναι το ΚΚΕ.
Οι τελευταίες 5 απολύσεις στον 902 (που αποτέλεσαν και την αφορμή και όχι την αιτία για το άρθρο αυτό) είναι μόλις το τελευταίο από μια μακρά σειρά γεγονότων που δείχνουν
ότι στον Περισσό είναι σκληρά αφεντικά. Το εντυπωσιακό μάλιστα είναι
ότι για τις νέες απολύσεις το Κόμμα χρησιμοποίησε τις δυνατότητες της νέας αντεργατικής νομοθεσίας (που στην Βουλή
καταψήφισε) και θα δώσει τις αποζημιώσεις των απολυμένων σε δόσεις... Το ΚΚΕ δικαιολογείται λέγοντας
ότι είναι μέλη του Κόμματος που απλώς αλλάξαν θέση «προσφοράς» αλλά ειδικά για την τελευταία περίπτωση ξέρουμε
ότι μόλις ένας από τους πέντε απολυμένους είναι μέλος του Κόμματος.
Πριν από το γεγονός αυτό είχαμε και
άλλες απολύσεις στον 902 καθώς και πολλές
απολύσεις στην Τυποεκδοτική. Παλαιότερα δεν ήταν λίγες οι καταγγελίες για ανασφάλιστη εργασία στην
Τυποεκδοτική. Το Κόμμα ισχυρίζεται
ότι υπάρχει κρίση και έτσι και αυτό πρέπει να κάνει περικοπές. Αλλά είναι πράγματι έτσι; Το ΚΚΕ είναι το πιο εύρωστο οικονομικά κόμμα της χώρας. Βρίσκει λεφτά για να εξοπλίσει τους
Κνίτες ανά τη χώρα με χιλιάδες αφίσες και φυλλάδια (ενώ οι
άλλοι αριστεροί –
ΕΑΑΚ,
ΑΡΕΝ – τα βγάζουν από την τσέπη των σχημάτων τους). Βρίσκει λεφτά να γεμίζει τον κόσμο με αφίσες του
ΠΑΜΕ. Βρίσκει να πληρώνει τόσα επαγγελματικά στελέχη. Δεν βρίσκει λεφτά να γλυτώσει τους υπαλλήλους από την απόλυση;
Πιο
light είναι η κατάσταση στον
ΣΥΡΙΖΑ. Ο ραδιοφωνικός σταθμός «στο Κόκκινο» μπορεί να μην έχει κάνει απολύσεις αλλά έχει τους εργαζόμενους του απλήρωτους
μερικές φορές για μήνες (όπως το Πάσχα και τώρα τον Οκτώβρη). Προβλήματα στη μισθοδοσία υπάρχουν και στην «Αυγή». Παράλληλα ο ΣΥΝ όμως βρήκε λεφτά να κάνει το φεστιβάλ της Νεολαίας του, που μπήκε μάλιστα μέσα! Στο οποίο φεστιβάλ ορθώς ο ραδιοσταθμός έκανε
εμπάργκο (τα καλά της απειθαρχίας στον
ΣΥΡΙΖΑ).
Στον
κ.Κούλογλου δεν αναφέρομαι καν διότι δεν τον θεωρώ καλά καλά αριστερό. Αν θέλετε να μάθετε για τα αίσχη του δείτε
εδώ και
εδώ και τα αναρχικά αφεντικά δεν πάνε πίσω...Δεν είναι όμως λίγα και εκείνα τα αναρχικά αφεντικά που «κάνουν πατίνι» τους εργαζόμενους τους. Πολλά είναι τα μαγαζιά στα Εξάρχεια με ιδιοκτήτες «
αντιεξουσιαστές» που έχουν κατά κανόνα τους υπαλλήλους τους ανασφάλιστους, τους βάζουν να δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες, τους πληρώνουν κάτω από τα
νόμιμα και άλλα όμορφα πράγματα... Νωπή είναι ακόμα και η εμπειρία από την
Μπούκα στη Θεσσαλονίκη που από πρότυπο αλληλεγγύης έγινε πεδίο σκληρής
εκμετάλλευσηςη πρακτική παράγει ιδεολογίαΚαι γεννάται λοιπόν το ερώτημα: Πως γίνεται κάποιος που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός ή αναρχικός να
εκμεταλλεύεται υπεραξία; Και αν για τους παλιούς
ΚΚΕδες της
ΓΣΕΒΕ που τουλάχιστον
πληρώνανε στην ώρα τους και τηρούσαν την εργατική νομοθεσία και
θεωρόντουσαν και
προχώ ένα
τέτοιο ερώτημα φαντάζει άκυρο, δεν είναι καθόλου άκυρο για την νέα αριστερά και τον α/α χώρο. Γιατί γι ‘αυτούς υπάρχουν
εναλλακτικές. Πόσο οξύμωρο είναι κάποιος να δηλώνει αντικαπιταλιστής και παράλληλα να είναι ο ίδιος καπιταλιστής (έστω και μικρός); Γιατί να μη λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις αυτές συνεργατικά, με οριζόντιες δομές και ίσο μοίρασμα της παραγόμενης αξίας; Δεν λέω
ότι θα είναι τέλειο (σε καπιταλιστικό πλαίσιο θα βρίσκονται). Δεν λέω
ότι δεν θα υπάρχουν προβλήματα. Αλλά υπάρχουν παραδείγματα ακόμα και στην Ελλάδα που λειτούργησαν και λειτουργούν. Η Μπούκα και το
Σέλας στα Εξάρχεια ας πούμε. Αλλά και σε απρόσμενα μέρη όπως ένα φροντιστήριο ή μια εταιρία πληροφορικής μπορούμε να δούμε συνεργατικές δομές αιώνες μπροστά από αυτές που έχουν κάποιοι αναρχικοί στα
μαγαζιά τους...
Εμπρός λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν. Ας προσπαθήσουμε να φτιάξουμε τις δομές του αύριο σήμερα....
