ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ στον κ.Πρετεντέρη , ΤΑ ΝΕΑ , 20/7/2011
Δόξα και τιμή στον Άγνωστο Πολίτη που επιμένει ακόμη να ζει σ’ αυτή τη χώρα.
Από τη στιγμή που εμφανίζεται έτοιμος να υποστεί και να αψηφήσει τους κυβερνώντες και τους τραπεζίτες, τα ΜΑΤ και τα χημικά τους στο Σύνταγμα, τους καναλάρχες και τα παπαγαλάκια τους, τους εφοπλιστάδες και τους εργολάβους, την ανεργία, τα κλεμμένα λεφτά των ταμείων, τις ανύπαρκτες υπηρεσίες υγείας, τους απανωτούς φόρους και τους πονηρούς ασφαλίτες του αξίζει κάθε έπαινος και όλα τα συγχαρητήρια
Διότι κάποτε η Ελλάδα γεννούσε κάποιους ήρωες. Αλλά τώρα μόνο ήρωες μπορούν να ζήσουν σε αυτήν !
Θα μου πείτε ότι οι κυβερνώντες έχουν δίκιο. Και θα σας αντιτείνω ότι ο καθένας δικαιούται να θεωρεί ότι έχει δίκιο. Άρα, ότι όλοι κατά την άποψή τους έχουν δίκιο.
Το ζητούμενο συνεπώς είναι να ζούμε σε μια κοινωνία της οποίας η συνολική λειτουργία δεν θα καταλύεται από το δίκιο των κυβερνώντων Ακόμη περισσότερο που το δίκιο των κυβερνώντων δεν είναι το δίκιο όλων.
Οι κυβερνώντες με τους τραπεζίτες, ας πούμε, έχουν οργανώσει ένα μαύρο αλισβερίσι χρημάτων και ζητούν τώρα να μην καταργηθεί το αλισβερίσι αυτό με το επιχείρημα ότι «εκλέχτηκαν» για να πάρουν μέρος στο νταραβέρι - με την ευκαιρία: θα ήμουν πολύ περίεργος να μάθω πόσες συναλλαγές από αυτές που έγιναν με τους «εκλεγμένους» έχουν δηλωθεί στην Εφορία...
Στην προκειμένη περίπτωση, δηλαδή, το «δίκιο» των κυβερνώντων απαιτεί τη διατήρηση μιας μαύρης αγοράς ή έστω κάτι παραπλήσιου. Δίκιο και προφανώς συμφέρει όσους ποντάρισαν σ' αυτήν. Αλλά γιατί είναι απαραιτήτως δίκιο και για τους υπόλοιπους;
Διότι πέρα από τα καλαμπούρια και πέρα από τους κυβερνώντες, το ζητούμενο είναι να αποφασίσουμε τι χώρα θέλουμε. Μια χώρα η οποία θα κινείται συνεχώς γύρω από το δίκιο των ισχυρών που νομίζουν ότι έχουν δίκιο ή μια χώρα που θα στραφεί σε μια λογική αλλαγής, ανοίγματος και ανάπτυξης;
Η πρώτη επιλογή μυρίζει έντονα κλεισούρα. Τη θέλουμε την κλεισούρα; Ε, λοιπόν, πολύ φοβούμαι πως τη θέλουμε.
Δεν εξηγείται διαφορετικά ότι έχει βαπτιστεί από τους μεγαλοδημοσιογράφους «υπεύθυνη κυβερνητική στάση» ο χειρότερος εαυτός της χώρας. Η δουλικότητα στα μεγάλα συμφέροντα, η ανικανότητα, η συναλλαγή, η αδυναμία προσαρμογής, η αντιπαραγωγικότητα, οι στρεβλές αντιλήψεις, όλα αυτά θεωρούνται κεκτημένα που δεν πρέπει να αλλάξουν για λόγους εθνικής ανάγκης.
Κι έτσι ο καθένας που μετέχει στο νταραβέρι έχει κάθε δίκιο να μη θέλει να αλλάξει τίποτα και να γράφει άρθρα όπως αυτό με σκοπό να αποπροσανατολίσει και συκοφαντήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου