Μνήμες ενός Δεκέμβρη

Προσπαθώντας να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, ψύχραιμα ύστερα από 3 χρόνια ξεχνάμε τι αισθανόμασταν τότε ακριβώς. Βλέπουμε πιο πολύ την πολιτική διάσταση, τις κοινωνικές δυνάμεις, ίσως κάπως πιο αποστασιοποιημένα, ίσως πιο συνειδητά. Αλλά στα ανθρώπινα (άρα πολιτικά) πράγματα και το συναίσθημα έχει την σημασία του. Η οργή, η βίαιη απώλεια , η καταπίεση που αισθανθήκαμε τότε δεν πρέπει να ξεχαστεί. Η καταστολή που βιώσαμε σε όλες τις διαστάσεις της μας σημάδεψε.

Ευτυχώς είχα και τότε blog και έγραφα και έτσι τα όσα έγραψα έμειναν. Αντιφατικά τα περισσότερα, πάντα κατά της δολοφονίας και της αστυνομίας, στην αρχή κατά της εξέγερσης τρομαγμένος από την βίαιη διάσταση της, μετά υπέρ. Αναζητώντας ακόμα και σήμερα τα πραγματικά ριζοσπαστικά κομμάτια της και το νόημα της .

Προς το παρόν θυμάμαι είχα ποστάρει ένα ποίημα μιας φίλης που τώρα έχουμε χαθεί:

Το παρόν κείμενο γράφτηκε για εσάς που είστε άνω των 18

"Ανοίξτε τα μάτια άνθρωποι
Κλείστε τις τηλεοράσεις, μην ενημερώνεστε απ'αυτές
Βγείτε στα μπαλκόνια να μάθετε τι συμβαίνει

Ανοίξτε τα μάτια άνθρωποι
Και κλείστε τ'αυτιά.
Τόσο καιρό σας λένε ψέματα, ψέματα, ψέματα και τ'ακούτε και τα πιστεύετε

Ανοίξτε τα μάτια άνθρωποι
Δεν είστε τυφλοί.
Σας δείχνουν όσα θέλουν να σας δείξουν. Εικόνες πλαστές.

Ανοίξτε τα μάτια άνθρωποι
ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΛΕΓΕΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΣΑΣ.

Βγείτε στους δρόμους να δείτε τι ζητάνε τα παιδιά.

Ανοίχτε τα μάτια γαμώτο
Μην κοιμάστε όρθιοι."


Χριστιάννα ετων 16
9/12/2008


υγ.Δεν θέλω ρε να ζω και να μεγαλώνω σε μια χώρα που την κυβερνάνε ηλίθιοι τους οποίους ψηφίζουν βολεμένοι.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ.

και θυμάμαι ακόμα με τρόμο ένα σοκαριστικό ηχητικό ντοκουμέντο που έπαιξε live στο ραδιόφωνο του Alpha. Μία και μοναδική φορά. Τέτοια πράγματα για τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν είναι για να αναπαράγονται..

Alpha Radio - 8/12/2008