Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Ένα παστίτσιο για τη Χρυσή Αυγή


Οι περισσότεροι ίσως θα γνωρίζετε για τη σύλληψη του "γέροντος Παστίτσιους", ενός χρήστη του facebook που σατίριζε τον γέροντα Παΐσιο. Ο γέροντας Παΐσιος για όσους δεν ξέρουν ήταν ένας μοναχός, που δεν έχει αναγνωριστεί από την επίσημη εκκλησία ως άγιος ή κάτι τέτοιο, και που αποτελεί ένα φολκλόρ στοιχείο της ελληνικής συντηρητικής χριστιανοδεξίας. Το πρόσωπο του διακινείται στη σφαίρα του ΛάΟΣ, Ελένη Λουκά, ΤηλεΆστυ και τις ανάλογες φυλλάδες εδώ και χρόνια με τρόπο που απαξιώνει πλήρως και την όποια αξία μπορεί να έχει ο ίδιος ο μοναχός και το έργο του για τους κύκλους των θρησκόληπτων. Το θέμα της σύλληψης ξεσήκωσε αρχικά το twitter και εν συνεχεία όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους του internet μέχρι που έφτασε να βγάλει ανακοίνωση και ο ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικό είναι ότι το hastag #FreeGeronPastitsios έφτασε να είναι νούμερο 2 στο twitter παγκοσμίως! Τι όμως συνέβη και ο ιδιοκτήτης μιας απλής σατιρικής σελίδας στο facebook, από τις χιλιάδες που υπάρχουν, έφτασε να συλληφθεί από την αστυνομία για βλασφημία; Αρχικά τράβηξε τη προσοχή πάνω δημιουργώντας μια πολύ πετυχημένη τρολιά που πλήγωσε πολύ τους εθνικοχριστιανικούς κύκλους. Αυτό στην ουσία έκανε τη Χρυσή Αυγή να τον εντάξει στο σχεδιασμό της.


Η (και) χριστιανική Χρυσή Αυγή

Η Χ.Α. προσπαθώντας να καλύψει όλο το φάσμα της ελληνικής δεξιάς καμώνεται πως τα συνδυάζει όλα. Βάζει μέσα τα πάντα: χούντα, βασιλιάς, Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Παναγία, Μπουμπουλίνα, Ναζί, Παγανισμός, Μεταξάς, τάγματα ασφαλείας, παλιός Καραμανλής, ευρώ, εθνικοί ευεργέτες, αντισημιτισμός, θεωρίες συνομωσίας, Soros.  Όλα αυτά τα αλλοπρόσαλλα και πολλές φορές αντιφατικά μεταξύ τους πράγματα που "μιλάνε" στη καρδία του δεξιού ακροατηρίου. Έτσι ,η παγανιστική κατα τ'άλλα Χ.Α., προσπαθεί να προωθήσει την εκχριστιανοποίηση της για να κερδίσει όλο αυτό το χριστιανοσυντηρητικό κόσμο του ΛάΟΣ. Στα πλαίσια της προσπάθειας αυτής εντάσσεται και η ερώτηση στη Βουλή του βουλευτή της Χ.Α. Χρήστου Παππά για το γέροντα Παστίτσιο στο facebook με την οποία ζητάει τη παραδειγματική τιμωρία του από το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης. Ερώτηση που κατά τη δική μου γνώμη (και της μισής Ελλάδας εδώ που τα λέμε) είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη σύλληψη του χρήστη.


Το πραγματικά ανησυχητικό

Τι όμως συνδέει την ερώτηση με τη σύλληψη; Ήταν αποτέλεσμα απλής πολιτικής πίεσης, δημοσιοποίησης ή κάτι παραπάνω; Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και η εκκλησία της Ελλάδος δηλώνουν άγνοια για το θέμα και υποστηρίζουν ότι η σύλληψη δεν προέκυψε από δική τους προτροπή ή δράση. Και το χειρότερο είναι ότι τους πιστεύω. Νομίζω ότι είναι προφανές πλέον ότι η σύλληψη έγινε με απευθείας εντολή της Χρυσής Αυγής σε κύκλους της αστυνομίας που η ίδια ελέγχει με σκοπό τη πολιτική εκμετάλλευση. Και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό της υπόθεσης: Η Χρυσή Αυγή ελέγχει κομμάτια του κρατικού μηχανισμού και έχει τη δυνατότητα να συλλάβει όποιον θέλει με τη πλήρη ανοχή της κυβέρνησης. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες για το τι θα κάνει αν πότε αποκτήσει την ίδια τη κρατική εξουσία. Είναι για μένα προφανές ότι ο γέροντας Παστίτσιος θα αθωωθεί πανηγυρικά μιας και δεν είναι ακόμα τόσο ξεφτιλισμένο το ελληνικό δικαστικό σύστημα. Αλλά η Χ.Α. την πολιτική της δουλεία θα την έχει κάνει. Θα έχει αναδειχθεί ως αποτελεσματικότατος εκπρόσωπος των εθνικιστοχριστανικών κύκλων (ούτε βδομάδα δε πέρασε από την ερώτηση) και θα έχει πάλι την ευκαιρία να κράζει το δικαστικό σύστημα ως άντρο κοσμικών θολοκουλτουριάριδων, κάτι που επίσης "πουλάει" στο ακροατήριο της.

Το πραγματικά εξωφρενικό

Η πόρτα του παραλόγου έχει ανοίξει για τα καλά και η τρέλα μας χαιρετά από μέσα χαρωπά. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής βγαίνουν παγανιά φορώντας τα μπλουζάκια του κόμματος και δέρνουν, μαχαιρώνουν, τραμπουκίζουν, σκοτώνουν και δεν τους ακουμπάει κάνεις. Οι δίκες χρυσαυγιτών (Σκορδέλη, Κασσιδιάρη) αναβάλλονται συνεχώς. Η Χρυσή Αυγή σε επίσημες τοποθετήσεις της και όλα τα γύρω από αυτής blog και εφημερίδες κάνουν συστηματικά κηρύγματα μίσους ξερνώντας ρατσιστικό οχετό και καλώντας συνεχώς σε βίαιες και παράνομες πράξεις και πάλι δεν τρέχει τίποτα. Εδώ η ίδια η Ν.Δ. υιοθετεί συνεχώς όλο και περισσότερα στοιχεία από τη ρητορική της Χ.Α. με πρώτο τον Ν.Δένδια. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά συλλαμβάνεται ένας χρήστης του facebook για βλασφημία! Μιλάμε ή για τρέλα ή για σκοπό. Και επειδή η ερμηνία για τρέλα (ή για ανικανότητα) δεν είναι παρά αποπροσανατολιστικές μπούρδες τύπου Πρετεντέρη είναι προφανές ότι υπάρχουν σκοπιμότητες.

Οι κεντρώοι (;;) δημοσιογράφοι πάλι ταυτίζοντας αριστερά και νεοναζί μιλάνε για τα δύο άκρα που το κράτος πρέπει να πατάξει. Τα γιαούρτια, οι απεργίες και οι οικολογικές διαδηλώσεις ταυτίζονται με τα ρατσιστικά μαχαιρώματα.  Χρησιμοποιούν το φασισμό ενάντια στην αριστερά αλλά και ο ίδιος ο φασισμός τους χρησιμοποιεί. Είναι επικίνδυνα παιχνίδια αυτά. Λένε ότι καταδικάζουν τη βία από όπου και αν προέρχεται. Ψεύδονται όμως γιατί τη κρατική βία δεν τη καταδίκασαν ποτέ. Και όποιος ταυτίζει τη βία που προκύπτει από τον αγώνα των μαζών για κοινωνική απελευθέρωση με τη βία του φασισμού έχει ήδη διαλέξει στρατόπεδο και απλά μας το κρύβει. Ας πάει λοιπόν να συναντήσει το Λουδοβίκο στα ανάκτορα, να καταδικάζει από εκεί τη βία της γαλλικής επανάστασης. Και μπορεί εμείς τις γκιλοτίνες να τις στείλαμε στο παλιατζίδικο αλλά ο φασισμός δεν θα λυπηθεί ούτε αυτόν, τον καλύτερο σφουγγοκωλάριο του. 


Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Τα νέα μέτρα, φέρνουν νεύρα


“Η τρόικα δεν δέχεται τα μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση και βάζει πάλι στο τραπέζι την αύξηση της εργάσιμης εβδομάδα στις 6 μέρες και 15.000 απολύσεις στο δημόσιο μέχρι το 2013 . Υπάρχει κίνδυνος να καθυστερήσει επικίνδυνα η επόμενη δόση” κεντρικό δελτίο Real FM 11.9.12

Και έτσι βρέθηκα μεσημεριάτικα να φωνάζω στη ραδιοφωνική μου συσκευή και στο Ν.Χατζινικολάου. Και ήταν οργή. Οργή όχι τόσο ταξική όσο οργή ενάντια σε κάτι που σου φαίνεται παράλογο. Κάκιστα. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Αυτά που κάνουν η Τρόικα και οι (συγ)κυβερνήσεις, ακόμα και αν φαίνονται παράλογα, μόνο τέτοια δεν είναι. Τα πάντα είναι θέμα στοχοθεσίας.
 
Τα κανάλια τα δύο αυτά χρόνια βρήκανε διάφορους τρόπους για να διηγηθούν αυτό που συμβαίνει. Αρχικά το βάφτισαν σωτηρία και μίλησαν για το σπάταλο κράτος και την ανάγκη δημοσιονομικής προσαρμογής. Όμως η μείωση του κατώτατου μισθού καμία σχέση δεν έχει με τα δημοσιονομικά. Αρχίσανε τότε πάλι να πιπιλάνε τη κλασσική καραμέλα για δομικές μεταρρυθμίσεις νεοφιλελεύθερης έμπνευσης προς όφελος της ανταγωνιστικότητας. Όμως και αυτή η καραμέλα λιώνει γρήγορα καθώς και η χώρα κατρακύλησε και φέτος στο πίνακα ανταγωνιστικότητας και διότι το βιοτικό επίπεδο Βουλγαρίας δεν φαντάζει και τόσο ελκυστικό... Πλέον ο κυρίαρχος λόγος ακούγεται όλο και πιο κενός, όλο και πιο παράλογος στη προσπάθεια του να κρύψει μια αλήθεια που τόσο πολύ θέλει να ξεχάσουμε: υπάρχουν τάξεις με διαφορετικά συμφέροντα. Τάξεις που βλέπουν τη κρίση σαν ευκαιρία για επιβάλλουν το πιο σκληρό νεοφιλελευθερισμό και να αυξήσουν το περιθώριο κέρδους τους και τάξεις που παλεύουν για ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής.

Μια άλλη αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα πέρασε την Αργεντινή και είναι πλέον η χώρα με τη μεγαλύτερη σε χρόνο και σε βάθος ύφεση στη σύγχρονη ιστορία σε καιρό ειρήνης. Μια βόλτα στους δρόμους της πληγωμένης Αθήνας αρκεί για να δει κανείς το μέγεθος της καταστροφής. Η φρίκη είναι ήδη εδώ. Χειρότερο χειμώνα έχει να ζήσει αυτή η πόλη εδώ και πολλά χρόνια. Και τα κανάλια πλέον παίζουν μόνο με μπαμπούλες: η έξοδος από το ευρώ, η απομόνωση της χώρας, το χάος. Αλλά αν οι τσέπες είναι άδειες είτε έχουμε ευρώ είτε δραχμή πάλι άδειες είναι. Η φόδρα μένει φόδρα ασχέτως νομίσματος

Τα ψέμματα τελειώσαν. Καπιτάλες ντόπιοι και ξένοι δεν λένε να βάλουν νερό στο κρασί τους. Η επαναδιαπραγμάτευση ήταν, όπως ήταν και αναμενόμενο, μια προεκλογική μπούρδα. Λίγες βδομάδες αρκούσαν για να γυρίσουμε στο καθιερωμένο μοτίβο περί δεσμεύσεων, ευρωπαϊκών πιέσεων και ανάγκη να παρθούν τα μέτρα για να μη χαθεί η δόση... Ακόμα και αν λέει ο Γιούνκερ ότι “δεν μπορούμε να προκαλέσουμε και ανθρωπιστική κρίση στην ελλάδα” ξέρει ότι ήδη την έχουν προκαλέσει και καθόλου δεν τους ενδιαφέρει. Νομίζω ήρθε επιτέλους η ώρα να στυλώσουμε τα ποδάρια μας και να πούμε σα λαός φτάνει πιά. Είτε με ευρώ είτε με δραχμή, είτε με πλήρη αναστολή πληρωμών είτε όχι αυτή η πολιτική που τα παίρνει από τους πολλούς και τα δίνει στους λίγους πρέπει να σταματήσει. Η μείωση των μισθών, οι ιδιωτικοποιήσεις, η διάλυση των εργατικών δικαιωμάτων, η πραγματική λεηλασία του εισοδήματός των εργαζομένων δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν το αντέχουμε.  Και δεν πα να γκρινιάζει ο Σόιμπλε και το Focus και το Spiegel και το κάθε απόβρασμα. Και ας φωνάζει ο Σαμαράς και ο κάθε Σαμάρας ότι πρέπει να ξανακερδίσουμε την “εμπιστοσύνη των αγορών”.

Η δουλικότητα του πολιτικού προσωπικού είναι σοκαριστική. Πάνε και καλά να διαπραγματευτούν τα 11,5 δις μέτρα και αντί να βάζουν αυτοί κόκκινες γραμμές βάζει η τρόικα. Ουτε τα προσχήματα δηλαδή. Και μας πετάνε κάτι τρέλες όπως το εξαήμερο που δεν πρόκειται να γίνουν, για να εμφανίζεται να πανηγυρίζει μέτα ο Πρετεντέρης ανακουφισμένος στο δελτίο...  Όσο για τη δόση του δανείου, από τα 31 δις τα 25 θα πάνε στην επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Στη χρηματοδότηση δηλαδή των τραπεζών με δημόσιο χρήμα (γιατί τα δανειζόμαστε τα λεφτά δεν μας τα χαρίζουν)  και χωρίς να δοθούν καν μετοχές με δικαίωμα ψήφου ως αντάλλαγμα. Ας πάει λοιπόν να χαθεί η τρόικα και η κάθε τρόικα. Άντε μη με πιάσουν ακόμα και μένα τα αντιιμπεριαλιστικά μου...

Αλλά όχι, η απάντηση πρέπει να’ναι πανευρωπαϊκή. Να καταλάβουν και οι άλλοι Ευρωπαίοι ότι ο κόσμος στην Ελλάδα πεθαίνει κυριολεκτικά και ότι οι πλούσιοι είναι αυτοί που πρέπει να πληρώσουν. Ότι δεν χωριζόμαστε σε τεμπέληδες Έλληνες και δουλευταράδες Γερμανούς αλλά σε πλούσιους και φτωχούς σε κάθε χώρα. Και να είναι σίγουροι ότι η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα δεν θα σταματήσει εδώ αλλά θα συνεχίσει και βόρια. Η νότια Ευρώπη ως νότια Αμερική. Αυτοί αντιστάθηκαν. Εμείς;