Με λένε Ασία

Έχω έρθει εδώ στη πλατεία με τις αδελφές μου για βόλτα. Να παίζουν στις κυλιόμενες. Εγώ παίζω με το ποδήλατο. Μ’ αρέσει το ποδήλατο. Όχι δεν είναι δικό μου είναι μιας φίλης μου που θα έρθει σε λίγο από εδώ. Ο μπαμπάς μου, μου είπε ότι θα μου πάρει και εμένα ποδήλατο αν βρει ένα με 15-20 ευρώ αλλά να είναι και λίγο καινούργιο όχι πολύ παλιό. Ο μπαμπάς μου τώρα δεν δουλεύει. Είχε παλιά δουλειά. Τώρα κάθε απόγευμα πάει και μαζεύει σίδερα με το καροτσάκι και μετά τα πουλάει. Η μαμά μου έχει φύγει. Είναι στην Αυστρία. Έτσι εγώ προσέχω το σπίτι. Μαγειρεύω, πλένω, καθαρίζω. Ναι είμαι κάτι σαν μαμά αλλά όχι ακριβώς. Ναι πάω σχολείο κάθε μέρα. Πάω  5^η. Το πρωί προσέχει ο μπαμπάς τα μικρά και εγώ πάω σχολείο στην Ομόνοια. Είναι πιο μακριά αλλά εκεί πήγαινα από παλιά και δεν ήθελα ν’ αλλάξω σχολείο. Είναι οι φίλες μου εκεί. Μ΄ αρέσουν η ζωγραφική και τα μαθηματικά. Η δασκάλα λέει ότι είμαι και πολύ καλή στα ελληνικά. Εγώ όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρός για παιδιά. Παιδίατρος.

Οι φίλες μου θα έρθουν σε λίγο. Μας αρέσει να παίζουμε στη πλατεία. Απλά πρέπει να προσέχω. Χθες χτύπησε η μικρή στις σκάλες και έκλαιγε. Σήμερα δεν πήγαμε στο τζαμί. Ναι σχεδόν κάθε απόγευμα πάμε στο τζαμί και μαθαίνουμε το βιβλίο που έχουμε, το Κοράνι σαν αυτό που έχετε και εσείς. Είμαστε πολλά παιδιά από το Αφγανιστάν, το Ιράν και ένα κορίτσι από το Πακιστάν. Ε είμαστε από το Αφγανιστάν ξέρεις πως είναι τα πράγματα. Δεν είμαστε σαν και εσάς. Οι κοπέλες παντρεύονται 19-20 χρονών, μερικές ακόμα και 15. Τις λένε έλα αυτόν θα πάρεις. Ναι και οι γυναίκες φοράνε μαντίλες, μερικές φοράνε σε όλο το πρόσωπο αλλά όχι τόσο όσο παλιά. Και η μαμά μου φόραγε μαντίλα αλλά μόνο στα μαλλιά. Τώρα μερικές φοράνε μόνο μια κορδέλα και ένα πανάκι προς τα πίσω. Εγώ δεν θέλω να φοράω μαντίλα. Δεν μ’ αρέσει. Ναι θέλω να σπουδάσω. 2,5 χρόνια είμαστε στην Ελλάδα. Δύσκολα εδώ δύσκολα και εκεί. Ναι μου το λένε ότι ξέρω πολύ καλά ελληνικά και τα άλλα παιδιά στο τζαμί. Μάλιστα μόλις τον τελευταίο ενάμιση χρόνο τα έμαθα. Οι φασίστες έρχονται που και που. Δεν μας θέλουν. Θέλουν να μας διώξουν και να μας σκοτώσουν. Όταν πρωτοήρθαμε θυμάμαι, 2-3 μήνες, ερχόντουσαν συνέχεια στη πλατεία και μας έδιωχναν και θέλανε να μας χτυπήσουν.

Αυτή ήταν η ιστορία της μικρής Ασίας όπως μου τη διηγήθηκε στην πλ.Βικτωρίας όπου με «πέτυχε» να μοιράζω για το αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Ενθουσιάστηκε με τη γιορτή – όπως την είπε. Μου είπε ότι θα πει στον μπαμπά της να έρθουνε.

Σας καλώ και εγώ με τη σειρά μου να έρθετε και εσείς ωσότου το αντιρατσιστικό φεστιβάλ να γίνει αχρείαστο. Αλλά προς το παρόν είναι ζωτικό. Μπορεί χαμένοι στις πολιτικές αναλύσεις και τα διαδικαστικά του κινήματος να μη το καταλαβαίνουμε αλλά για πολλούς ανθρώπους είναι όαση το ότι υπάρχει αυτό το φεστιβάλ ακόμα και αν δεν πάνε ποτέ. Ακόμα και το μοίρασμα του είναι κάτι μοναδικό. Μόνο για το ενθουσιώδες χαμόγελο ενός μικρού μπαγκλαντεσιανού που πήρε το κείμενο στη γλώσσα του αρκούσε η προσπάθεια.

Αλλά δεν είναι μόνο το αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Αυτή η συνάντηση δεν αρκεί ούτε γι΄ αστείο. Κάθε μέρα στις γειτονιές αυτές να ενωθούμε με την Ασία, τον κύριο Κώστα και τον Αχμέτ για να παλέψουμε ενάντια στην βαρβαρότητα που εξαπλώνεται. Για να χτίσουμε δεσμούς και κοινότητες που θ’ αλλάξουν εμάς και τη κοινωνία. Όχι για τους μετανάστες αλλά με τους μετανάστες ενάντια στην εκμετάλλευση, τον σεξιμό, την βαρβαρότητα πέρα από φυλετικούς διαχωρισμούς. Να προσπαθήσουμε να κατέβουμε λίγο από τον ηθικό αντιρατσιστικό θρόνο μας και να δούμε τα πραγματικά προβλήματα ντόπιων και ξένων, να βρεθούμε όλοι μαζί και να τα πολεμήσουμε. Όχι ως προστάτες αλλά σε κοινές συνελεύσεις με κοινούς αγώνες είτε στις γειτονιές είτε στο Στέκι Μεταναστών είτε όπως γίνεται στην ΑΣΟΕΕ.

Σας περιμένουμε λοιπόν στο Ποδηλατοδρόμιο του ΟΑΚΑ αυτό το Παρασκευοσαββατοκύριακο. Και αν πετύχετε την Ασία να κάνει βόλτα με το ποδήλατο πείτε της ότι η ιατρική είναι όμορφο πράγμα γιατί εγώ δεν πρόλαβα να της το πω.

Είναι επικίνδυνοι παρανοϊκοί

Ξέραμε ότι η συγκυβέρνηση είναι αυταρχική και νεοφιλελεύθερη. Ξέραμε επίσης ότι η ηγετική ομάδα της ΝΔ του Σαμαρά ρέπει προς την ακροδεξιά. Με τις σημερινές εξελίξεις μαθαίνουμε ότι είναι αδίστακτοι και επικύδινοι παρανοικοί. Δεν έχει να κάνει πλέον με την ΕΡΤ ούτε στο ελάχιστο. Έχει να κάνει με την κοινοβουλευτική δημοκρατία. 

Πρώτον η ΝΔ επιβάλει μια απόφαση με πράξη νομοθετικού περιεχομένου ενάντια στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου (που κανονικά είναι για έκτακτη ανάγκη μόνο) που προβλέπει ότι ένας υπουργός μπορεί να κλείσει όποιο δημόσιο οργανισμό θέλει ερήμην του κοινοβουλίου. Ύστερα στέλνει τα ΜΑΤ να κλείσουν την ΕΡΤ ρίχνοντας τις κεραίες πάλι ενάντια στην πλειοψηφία της Βουλής. Βλέπουμε λοιπόν ότι κατά την ΝΔ δεν κυβερνάει όποιος έχει την πλειοψηφία στη Βουλή αλλά όποιος ελέγχει τα ΜΑΤ. Δεύτερον προχωρά σε συνεχές κρεσέντο αυταρχικότητας βγάζοντας παράνομη μια ακόμα καθ' όλα νόμιμη απεργία και στέλνοντας τα ΜΑΤ να φρουρήσουν την έκδοση των απεργοσπαστικών εφημερίδων. Τρίτον ανοίγει την ΝΕΡΙΤ, ένα πειρατικό κανάλι χωρίς νομική υπόσταση, με το αντίστοιχο νομοσχέδιο να μην έχει κατατεθεί καν στην Βουλή! Και μάλιστα ο Σαμαράς θέλει να κάνει διάγγελμα στο λαό από την παράνομη συχνότητα! Είναι τόσο παρανοϊκός; Τι θα κάνει; Θα κηρύξει την μονοκρατορία του ;

Είναι ολοφάνερο ότι η ΝΔ και ο Σαμαράς κυβερνούν όχι μέσω του κοινοβουλίου αλλά αποκλειστικά πλέον με τα ΜΑΤ. Δεν διστάζει να κάνει κάνει ένα σωρό καφρίλες (ρίξιμο ιστοσελίδων και κεραιών, μέχρι και στο Ισραήλ έφτασε για να κυνηγήσει το σήμα της ΕΡΤ). Επιβάλλει αποφάσεις και φέρνει την Βουλή αλλά και το Συμβούλιο της Επικρατείας προ τετελεσμένων γεγονότων. Είναι τόσο παρανοϊκός που είναι ικανός να στείλει τα ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο. Και μετά θα προσπαθήσει να μας πείσει ότι απλά προχωρά στις μεταρρυθμίσεις. Έτσι και ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ δεχτούν όλα αυτά στην απογευματινή συνάντηση θα έχουν διαπράξει την μεγαλύτερη ξετφίλα στην ιστορία τους και θα έχουν ανοίξει πλέον πλήρως την πόρτα για να κυβερνά το παρακράτος και τα ΜΑΤ. 

Έχουμε να κάνουμε με επικίνδυνους παρανοϊκούς που δεν πιστεύουν ούτε στην κοινοβουλευτική δημοκρατία. Δεν μπορούμε να τους επιτρέψουμε να παραμένουν στην εξουσία. Να βγούμε όλοι στους δρόμους, να καλέσουμε ότι συλλογικό φορέα υπάρχει από σωματείο μέχρι φιλοτελιτσικό σύλλογο να συνεδριάσει και να πάρει απόφαση να απεργήσει και να κατέβει στο δρόμο. Να υπερασπιστούμε έστω την κοινοβουλευτική δημοκρατία γιατί αλλιώς μας περιμένουν ακόμα πιο μαύρες μέρες.

Η Κύπρος, το Μνημόνιο κι εμείς.

Υπόγειο με Θέα, τέυχος 10 κ 1/2 , Μάιος 2013  

Μετά τις εκλογές που ανέδειξαν τον Ν. Αναστασιάδη, του δεξιού ΔΗΣΥ, πρόεδρο του νησιού ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. για το δάνειο και το μνημόνιο. Η αρχική απόφαση πάρθηκε στο Eurogroup της 17/3 και προέβλεπε δάνειο προς τη Κύπρο ύψους 10 δισ. ευρώ με σκοπό τα χρήματα να δοθούν στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της. Εκτός από την επιβολή Μνημονίου, η συμφωνία προέβλεπε και συμμετοχή των καταθετών στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με κούρεμα των καταθέσεων 10% για τις άνω των 100.000 ευρώ και 6,75% στις κάτω των 100.000.

Η απόφαση αυτή καταψηφίστηκε από την κυπριακή Βουλή σχεδόν παμψηφεί. Οι τράπεζες έκλεισαν για μία εβδομάδα και η νέα διαπραγμάτευση που ακολούθησε κατέληξε σε νέα συμφωνία. Η νέα αυτή συμφωνία αύξησε το ποσοστό κουρέματος των καταθέσεων, αλλά παράλληλα το περιόρισε στις καταθέσεις άνω των 100 χιλ. και μόνο στις δύο μεγάλες τράπεζες του νησιού (Κύπρου και Λαϊκή – Marfin). Η νέα συμφωνία υπερψηφίστηκε από τη κυβερνητική πλειοψηφία (ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ). Φυσικά, υπεγράφη Μνημόνιο με μέτρα, ενώ προβλέπεται και μέρος των εσόδων από το φυσικό αέριο να πάει κατά προτεραιότητα για την αποπληρωμή του νέου δανείου.

Πως φτάσαμε, όμως, ως εδώ;

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια η Κύπρος ακολουθούσε ένα πολύ στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης βασισμένο –εκτός από τον τουρισμό- αποκλειστικά στον τραπεζικό τομέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα κεφάλαια που βρίσκονται στις τράπεζες της Κύπρου ξεπερνούν κατά πολλές φορές το ΑΕΠ της. Είναι, επίσης, κοινό μυστικό ότι η Κύπρος λειτουργούσε σαν “πλυντήριο” για έλληνες, βαλκάνιους και ρώσους επιχειρηματίες (όχι ότι αυτό δεν συμβαίνει κι αλλού, λ.χ. στην Ελβετία ή στη Μάλτα). Όπως καταλαβαίνετε, ένα τέτοιο μοντέλο είναι ιδιαίτερα σαθρό. Οι κυπριακές τράπεζες ήταν ιδιαίτερα εκτεθειμένες στο ελληνικό χρέος καθώς και σε επενδύσεις στα Βαλκάνια, για αυτό και επλήγησαν σημαντικά από το ξέσπασμα της κρίσης, καθώς και από το PSI. Προσθέστε σ’αυτό την εγκληματική διαχείριση από τον Α. Βγενόπουλο (Marfin) της Λαϊκής Τράπεζας (CPB) και καταλαβαίνετε ότι οι κυπριακές τράπεζες είχαν μεγάλη ανάγκη από ανακεφαλαιοποίηση του ενεργητικού τους.

Η κυπριακή κυβέρνηση δεν μπορούσε να δώσει αυτά τα χρήματα, ούτε, φυσικά, να τα τυπώσει (καθότι είναι στο Ευρώ). Έτσι μετά από την αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία κατέληξε στη παραπάνω συμφωνία με την ΕΕ που περιείχε και το “κούρεμα” των καταθέσεων. Όπως γνωρίζετε, το τραπεζικό σύστημα είναι σύστημα πίστης, και μια φήμη για “κούρεμα” είναι αρκετή για να το καταστρέψει. Και έτσι έγινε στη Κύπρο, με ό,τι καλό μπορεί αυτό να σημαίνει για τις τράπεζες της Ρωσίας, του City ή της Φρανκφούρτης.
 

Μαθήματα για την Ελλάδα

Η κυπριακή Βουλή στην αρχική συμφωνία ψήφισε “Όχι”. Και παρά τις αντίθετες προβλέψεις του Στουρνάρα, του Πρετεντέρη, του Πορτοσάλτε και των λοιπών τηλεμαϊντανών, το νησί δεν βούλιαξε, οι ακρίδες δεν ήρθαν, το νερό δεν έγινε αίμα. Επομένως, βγάζουμε ένα πρώτο συμπέρασμα: ότι μπορείς να πεις όχι στη Τρόικα και να μη πεθάνεις... Το κυπριακό “Όχι” βέβαια, δεν ήταν αποτέλεσμα λαϊκής αντίδρασης αλλά μια άρνηση από πολλές πλευρές με διαφορετικά συμφέροντα: μικροκαταθέτες που δεν ήθελαν να χάσουν τα λεφτά τους, αστοί με μεγάλα κεφάλαια, ρώσοι ολιγάρχες, λαός που δεν ήθελε την υποδούλωση στη τρόικα.

Και γι’ αυτό το “όχι” είχε όρια που φάνηκαν στην νέα συμφωνία που μπορεί να έβγαλε από του κούρεμα τους μικροκαταθέτες (= όχι κούρεμα στις συνεργατικές τράπεζες και στις καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ), αλλά έβαλε στο τραπέζι ένα Μνημόνιο που θα υπογραφεί με τις γνωστές τραγικές συνέπειες. Οι δε ρώσοι ολιγάρχες εν πολλής την γλίτωσαν (εξαίρεση των ξένων τραπεζών στην Κύπρο από το κούρεμα), ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία θα υποστούν μεγάλο κούρεμα. 

 

Και εδώ βλέπουμε το δεύτερο μάθημα για την Ελλάδα: Η οποιαδήποτε μελλοντική διαπραγμάτευση με τη Τρόικα δεν θα είναι καθόλου εύκολη. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μετωπική σύγκρουση και ρήξη αλλιώς δεν θα υπάρξει καν διαπραγμάτευση. Η ηγεσία της Ε.Ε. δεν θα επιτρέψει εύκολα μια διαφορετική λύση – πέρα από την λιτότητα- στην Ελλάδα, καθώς κάτι τέτοιο θα αμφισβητούσε ολόκληρο το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα που πανευρωπαϊκά προσπαθούν να επιβάλλουν για αντιμετώπιση της κρίσης προς το συμφέρον του κεφαλαίου. 

 

Φαίνονται διατεθειμένοι να διαλύσουν την Ε.Ε. αντί να υποχωρήσουν στην πολιτική τους. Και εμείς πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό το ενδεχόμενο. Είναι φανερό ότι η πολιτική του Μνημονίου είναι ένα τραγικό αδιέξοδο, που μας καταδικάζει στη φτώχεια και στην ανεργία χωρίς καμιά ελπίδα ανάκαμψης. Είναι καιρός να κοιτάξουμε τις εναλλακτικές χωρίς αυταπάτες. Ούτε εύκολη διαπραγμάτευση μπορεί να υπάρξει, ούτε η επιστροφή στη δραχμή θα λύσει ως δια μαγείας κάποιο πρόβλημα. Σημασία έχει να δούμε στη πράξη τι πολιτική πρέπει να εφαρμοστεί. Σημασία έχει να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς, να είμαστε έτοιμοι για διαρκείς και σκληρούς αγώνες για να ξανακερδίσουμε την αξιοπρέπεια μας. Όταν οι τσέπες είναι άδειες δεν έχει τόση σημασία αν έχεις ευρώ ή δραχμή, γιατί το μόνο που βρίσκεις μέσα είναι φόδρα...

3 μέρες με την ΕΡΤ

Την Δευτέρα το απόγευμα έχει προγραμματιστεί η συνάντηση των κυβερνητικών εταίρων. Εκεί ο πρωθυπουργός αφού είδε ότι το "βήμα προς τα μπρος" που πήγε να κάνει με την ΕΡΤ αποδείχτηκε έωλο πιθανότατα θα προσπαθήσει να αναδιπλωθεί. Όπως ήδη διαδίδεται θα προτείνει σε ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ να λειτουργήσει μια εταιρία (κάτι σαν ΕΡΤ) με τους μισούς εργαζόμενους -λογικά τους πιο "έμπιστους"- μέχρι ν' ανοίξει η ΝΕΡΙΤ τον Σεπτέμβριο. Τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης που ως γνωστόν τρέμουν το ενδεχόμενο εκλογών πιθανότατα θα συμφωνήσουν. Εξάλλου δεν τρέφουμε αυταπάτες. Καθόλου δεν τους νοιάζει για την ΕΡΤ. Επικοινωνιακά παιχνίδια κάνουν. 

Η απόφαση αυτή της συγκυβέρνησης  -αν τελικά παρθεί- πρώτα απ’ όλα θα σταματήσει το χάσμα στη τρικομματική και θα αποτρέψει την κυβερνητική αστάθεια και τις εκλογές. Επίσης έχει την δυνατότητα να ανασχέσει το αγωνιστικό κλίμα στην ΕΡΤ. Στη χειρότερη μπορεί να διχάσει τους εργαζόμενους, με αυτούς που θα μάθουν ότι θα παραμείνουν να μην έχουν πια και τόση διάθεση για αγώνα. Αλλά ακόμα και αυτό να μην πετύχει θα απονομιμοποιηθεί σημαντικά ο αγώνας στα μάτια της κοινωνίας. Οπότε για μένα έχουμε 3 μέρες. Αυτή είναι η απαισιόδοξη εκτίμηση. Για την αισιόδοξη διαβάστε Techie.

Και εμείς τι κάνουμε αυτές τις 3 μέρες; Είναι γεγονός ότι δεν θέλουμε την ΕΡΤ όπως ήταν. Το ίδιο βέβαια λέει και η κυβέρνηση αλλά και πολλοί άλλοι αλληλέγγυοι τώρα στον αγώνα της ΕΡΤ. Πως την θέλει όμως ο καθένας ; Η κυβέρνηση την θέλει πετσοκομμένη και πιο κομματική. Κάποιοι εντός και εκτός ΕΡΤ –κακά τα ψέματα - την θέλουν όπως ήταν μέχρι τώρα ή αν όχι τώρα όπως πέρσι. Και εδώ είναι που πρέπει και εμείς, όλοι εμείς που είμαστε απ’ έξω τόσες μέρες αλλά και οι εργαζόμενοι που τρέχουν τώρα την κατάληψη, να πούμε πως θέλουμε την ΕΡΤ. 

Έχουμε 3 μέρες λοιπόν να κρατήσουμε πρώτα απ’ όλα την κατάληψη αλλά και να δώσουμε νέο νόημα στον αγώνα. Να μη μιλάμε απλά για το «να μη κλείσει η ΕΡΤ» αλλά για το να «αλλάξει η ΕΡΤ». Να αφήσουμε τους βερμπαλισμούς περί Ταξίμ και ας προτάξουμε κάτι στους αγωνιζόμενους που πραγματικά μπορούν να υιοθετήσουν. Να μιλήσουμε για τη λογοκρισία και την υποκουλτούρα που υπάρχει στα ΜΜΕ κρατικά και ιδιωτικά και να δούμε πως αυτό θ’ αλλάξει. Αλλά να μη πούμε απλά πως θέλουμε τη δημόσια τηλεόραση αλλά να το δείξουμε. Ήδη στον αέρα της ΕΡΤ έχουνε ακουστεί πράγματα που ποτέ δεν είχαν ακουστεί στην ελληνική τηλεόραση. Αλήθειες άβολες για τη διαφθορά, την πολιτική κατάσταση, για την οικονομική κρίση, για τις εργολαβίες στο δημόσιο. Επίσης βρήκανε βήμα απλοί άνθρωποι από το δρόμο αλλά και σωματεία, αριστεροί, απολυμένοι που ποτέ δεν τους κάλεσε κανείς σε καμία εκπομπή. Ενώ αντίθετα οι κυβερνητικοί λούφαξαν γιατί ήξερα τις τους περίμενε. Μόνο ο λαλίστατος Άδωνις Γεωργιάδης τόλμησε να εμφανιστεί στην κατειλημμένη ΕΡΤ και ακόμα κι αυτός τα βρήκε μπαστούνια απέναντι στην απελευθερωμένη Κ.Κατσίμη. Ναι, η δημοσιογραφία μπορεί να είναι πολύ όμορφο επάγγελμα.

Έχουμε 3 μέρες όπου το πρόγραμμα μπορεί να διαμορφωθεί σε αλληλεπίδραση με τους αλληλέγγυους. Να δείχνει η ΕΡΤ –που όλο φτάνει και σε περισσότερα σπίτι χάρις τους εκπληκτικά επίμονους τεχνικούς της- όλα αυτά που ποτέ δεν έδειξε η TV. Σοβαρές συζητήσεις και ανατρεπτικά ντοκιμαντέρ. Καλέσματα σε αντιφασιστικές πορείες, δράσεις συνελεύσεων γειτονιάς, ενημέρωση για εργατικούς αγώνες. Και να πάει γενικά το μικρόφωνο στο κόσμο, στη κοινωνία. Δεν λέω να γίνει η ΕΡΤ εργαλείο του κινήματος. Κάτι τέτοιο θα ήταν εξωπραγματικό. Αλλά τουλάχιστον να προβάλλονται ίσα οι απόψεις. Και αυτό ακριβώς θα μπορέσουμε να αντιτάξουμε στην πρόταση της τρικομματικής. Και να περάσει στο πετσί των εργαζομένων η δημοκρατία και γιατί όχι η αυτοδιαχείριση! Συνοψίζοντας να επιδιώξουμε μια πραγματικά δημόσια τηλεόραση: που θα την διαχειρίζονται οι  εργαζόμενοι σ’ αυτήν, που θα είναι ανοιχτή στη κοινωνία, που θα δίνει φωνή και στους «από κάτω». Μια κοινωνική τηλεόραση.

Έχουμε 3 μέρες να κάνουμε το ραδιομέγαρο ένα πραγματικό εργαστήρι. Συνελεύσεις και κείμενα. Συζητήσεις και προβολές. Συναυλίες όπως ήδη γίνονται. Συλλογή τροφίμων και περιφρούρηση. Έμπρακτη αλληλεγγύη. Να γνωριστούμε με τους εργαζόμενους και να μετατρέψουμε την συνάντηση αυτή σε κοινότητα αγώνα. Να κάνουμε πράγματα μαζί και να αποκτήσουμε συλλογικές εμπειρίες. Να αφήσουμε για λίγο τις τιμημένες μας σημαίες (αριστερές ή μαυροκόκκινες) και το στρίμωγμα μπροστά στη κάμερα και να οργανωθούμε. Οι αγώνες δεν κερδίζονται αν απλά είμαστε πολλοί. Χρειάζεται οργάνωση και δράση. Χρειάζεται να βγούμε προς τα έξω και να μιλήσουμε στη κοινωνία με κείμενα, μοιράσματα και μουσικές. Μην τρέφουμε αυταπάτες ότι όλοι διαφωνούν με το κλείσιμο της ΕΡΤ ούτε ότι την βλέπουν όλοι τώρα που εκπέμπει παράνομα.

Έχουμε 3 μέρες να διευρύνουμε τη συζήτηση. Αυτό βέβαια δεν αφορά το ραδιομέγαρο τόσο όσο όλο το κίνημα. Η πράξη νομοθετικού περιεχομένου δεν αφορά αποκλειστικά το κλείσιμο της ΕΡΤ. Δίνει τη δυνατότητα σε κάθε υπουργό να διαλύσει όποιο δημόσιο οργανισμό θέλει. Αύριο μπορεί να είναι η ΕΥΔΑΠ ή ένα νοσοκομείο. Αυτό πρέπει να ειπωθεί. Πρέπει η μάχη για την ΕΡΤ να μετατραπεί σε μάχη ενάντια σ’ αυτό το νομοθέτημα. Να νοηματοδοτηθεί ως αγώνας για την υπεράσπιση κάθε δημόσιου αγαθού. Και εκεί είναι που η αντιπαράθεση μπορεί να αποκτήσει κεντρικά χαρακτηριστικά. Βήμα, βήμα. Μη προτρέχουμε.

Για 3 μέρες λοιπόν τα λέμε στο Ραδιομεγάρο! Για να κάνουμε αυτές τις 3 μέρες μονιμότητα! Α και να μη ξεχάσουμε να πάμε στην ανοιχτή συνέλευση που καλούν οι εργαζόμενοι την Παρασκευή στις 18:00! Είδατε πως δένουν όλα; Ας είμαστε όλοι και όλες εκεί!!

Κύπρος: Την πατήσαμε κουμπάρε

Κανόνι λοιπόν και στην Κύπρο! Εκλογές, μνημόνιο, εκβιασμός, φόροι. Σαν την Ελλάδα  αλλά σε fast forward. Αλλά όχι μόνο. Φόροι στις καταθέσεις, ουρές στα ΑΤΜ. Πάγωμα των αναλήψεων άνω των 600 ευρώ. Που να' χε βγει και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κύπρο δηλαδή! Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή μπας και καταλάβουμε λίγο τι γίνεται.

Τράπεζες σε νευρική κρίση

Αντίθετα με το ελληνικό δημόσιο χρέος, το κυπριακό χρέος είναι χαμηλό. Το όλο θέμα αφορά τις κυπριακές τράπεζες, οι οποίες βρέθηκαν εκτεθειμένες: οι τίτλοι που κατείχαν έχασαν την αξία τους και το ενεργητικό τους εξανεμίστηκε με αποτέλεσμα να έχουν ανάγκη "ανακεφαλαιοποίησης". Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στ' ότι κατείχαν πολλούς τίτλους του ελληνικού δημοσίου οι οποίοι ως γνωστόν κουρεύτηκαν (PSI) ή απαξιώθηκαν. Αυτές οι τράπεζες λοιπόν στην ουσία φαλίρισαν και κάποιος έπρεπε να τις "σώσει". Ποιος θα πλήρωνε λοιπόν το μάρμαρο αυτής της διάσωσης; Να σημειώσουμε εδώ ότι ο τραπεζικός τομέας στην Κύπρο είναι πολύ αναπτυγμένος και το νησί προσομοιάζει σε "φορολογικό παράδεισο". Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλοί ρώσοι ολιγάρχες διατηρούν τις καταθέσεις τους εκεί.

Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Επιτροπή ;

Και στα ξαφνικά τι αποφασίζει το Eurogroup της Παρασκευής ; Έκτακτο τέλος 10% (συγνώμη 9,99%) στις καταθέσεις στην Κύπρο άνω των 100.000 ευρώ και 6,75% στις κάτω των 100.000 με αντάλλαγμα μετοχές των χρεοκοπημένων κυπριακών τραπεζών. Αύξηση του φόρου στους τόκους σε  20-25% και τους φόρους στις επιχειρήσεις από 10% σε 12,5%. Και εδώ είναι που χάνει κανείς τον μπούσουλα. Αν εξαιρέσει κανείς ότι το τέλος στις καταθέσεις αφορά και την εργατική τάξη, αφού θα πάρουν ακόμα και τα 6 ευρώ από την κατάθεση των 100 (!!), όλα τ' άλλα μέτρα θυμίζουν άλλες, αριστερές πολιτικές. Τι στο καλό; Έγινε ξαφνικά ο Μπαρόζο κομμουνιστής; Φυσικά και όχι!

Πρώτα απ' όλα τα χρήματα από τους καταθέσεις (5,8 δισ ευρώ) - που θα προέρχονται από όλους όσους έχουν τραπεζικό λογαριασμό, ακόμα και τους πιο φτωχούς - δεν θα πάνε σε κάποιο πρόγραμμα πρόνοιας αλλά στην ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών. Θα πάνε δηλαδή να καλύψουν τα σπασμένα των τραπεζών και να γλυτώσουν αυτές και τους ιδιοκτήτες τους από το φούντο. Επίσης οι τράπεζες δεν θα καταλήξουν στο κυπριακό δημόσιο. Μία θα βρεθεί υπό ρωσικό έλεγχο ενώ οι άλλες επιδιώκεται να παραμείνουν όσο γίνεται σε ιδιώτες.

Για να λέμε βέβαια την αλήθεια σε σχέση με την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών (50 δισ) που τη φεσωθήκαμε στο δημόσιο χρέος (δηλαδή στις τσέπες όλων μας) και χωρίς να πάρουμε καν μετοχές με δικαίωμα ψήφου, η κυπριακή ανακεφαλαιοποίηση φαντάζει δικαιότερη. Εκεί τουλάχιστον εκτός από τους πολλούς φτωχούς που θα φάνε το χαράτσι, θα πληρώσει τουλάχιστον και κάνας πλούσιους έλληνας που έτρεξε να βγάλει λεφτά έξω, κάνας ρώσος ολιγάρχης ή καμμιά offshore.

Και μπορεί εμάς να μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα από που έρχονται τα λεφτά αλλά για τους ευρωπαίους το ζουμί δεν φαίνεται να είναι εκεί. Για άλλη μια φορά βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία και στη προκειμένη την χρησιμοποιούν για να κάνουν μερικά ενδοαστικά ξεκαθαρίσματα. Είναι φανερό ότι με την καινοφανή τους κίνηση τινάζουν στον αέρα την αξιοπιστία του κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Την φυγή καταθέσεων που έχει ήδη ξεκινήσει θα ακολουθήσει μια μακρά περίοδος καχυποψίας. Στόχος η μείωση του τραπεζικού τομέα στην Κύπρο σε όφελος των γερμανικών τραπεζών και των δορυφόρων τους (Λουξεμβούργο, Λιχενσταϊν).

Welcome to the club

Πέρα όμως από τα 5,8 δισ που θα πάρει από τις καταθέσεις το κυπριακό κράτος θα δανειστεί και άλλα περίπου 10 δισ ευρώ από την Τρόικα (ΕΕ,ΕΚΤ,ΔΝΤ) η οποία φυσικά θα θελήσει να επιβάλλει τις δικές της γνωστές καταστροφικές πολιτικές όπως και στις υπόλοιπες χώρες που έχει εγκατασταθεί. Λένε βέβαια ότι μειώσεις μισθών δεν θα υπάρχουν αλλά όπως έχουμε μάθει καλά στην Ελλάδα τέτοιες υποσχέσεις καταντούν ανέκδοτα. Επίσης μετά από την φυγή των καταθέσεων που σίγουρα θ' ακολουθήσει τα 16 δις δεν θα φτάνουν ούτε για πλάκα για ανακεφαλαίωση. Πολλοί μιλάνε ήδη για επιπλέον ποσά της τάξεως των 20 δισ ευρώ.

Η υπόθεση δεν εξελίσσεται καθόλου ομαλά. Βλέποντας τι έχει γίνει στην Ελλάδα τα κυπριακά κόμματα είναι αρκετά φοβικά. Από την άλλη και ο Σόιμπλε δεν βοηθάει. Βγήκε και είπε ότι η γερμανική κυβέρνηση και το ΔΝΤ θέλανε να προστατέψουν τις καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ και η κυπριακή κυβέρνηση ήταν αυτή  που επέκτεινε τον φόρο σε όλους. Πολλοί λένε ότι ήταν μια εξυπηρέτηση του Αναστασιάδη προς του μεγαλοκαταθέτες (ρώσους και μη) καθώς αν κούρευαν μόνο τις μεγάλες καταθέσεις θα έπρεπε να κόψουν 15% για να βρεθεί το ποσό. Μάλλον εξοργιστικό...

Όπως και να χει το θέμα έχει προς το παρόν μπλοκάρει. Δεν υπάρχει η απαραίτητη πλειοψηφία στη Βουλή. Ο Αναστασιάδης βγαίνει και λέει ότι εκβιάστηκε στις Βρυξέλλες και είχε προειδοποιήσει τους άλλους -σαν καλός υπάλληλος που είναι - ότι δεν θα περάσει το "κούρεμα" από τη Βουλή (άλλο που εν τω μεταξύ το μέτρο ήδη εφαρμόζεται στην ουσία). Οι τράπεζες θα παραμείνουν κλειστές μέχρι και την Πέμπτη ενώ η κρίσιμη ψηφοφορία μεταφέρθηκε για Τρίτη απόγευμα. Γίνονται διαπραγματεύσεις και όλοι περιμένουν νέα συμφωνία. Το ΔΗΚΟ (συγκυβερνά με το ΔΗΣΥ του Αναστασιάδη) ενώ στην αρχή φαινόταν ότι θα υπερψηφίσει τώρα ζητά αλλαγές. Στο προσκήνιο και οι γνωστοί σε εμάς εκβιασμοί για ευρώ, άτακτη χρεοκοπία, τέλος του σύμπαντος κοκ αν δεν υπογραφεί το μνημόνιο...

Και τι μας μένει;

Οι Κύπριοι όπως και να χει φαίνεται να την πάτησαν. Ενώ το κράτος τους είναι μια χαρά, θα φορτωθούν τώρα τα σπασμένα της τράπεζας Κύπρου, της Λαϊκής κοκ και θα βρεθούν στη δίνη της λιτότητας ένας θεός ξέρει για πόσο. Μακάρι οι αντιδράσεις να' ναι τόσος σφοδρές που να αλλάξουν την κατάσταση. Αν και είπαμε , το να φορολογήσεις τις καταθέσεις των πλουσίων (όχι όλων) σαν ιδέα δεν είναι καθόλου κακό. Βάλε και τίποτα κρατικοποιήσεις τραπεζών και ίσως μια έξοδο από το ευρώ στο τσουκάλι και να πως στρώνει η συνταγή.

Σ' έμας πάλι τους ρημαγμένους ελλαδίτες μας μένουν κάποια χρήσιμα διδάγματα. Οι νεοφιλελέδες δημοσιογραφούντες και σχολιάζοντες έχουν εξαφανιστεί από τις τηλεοράσεις, το twitter, από παντού. Τι να κάνουν κι αυτοί! Τόσο καιρό κράζανε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα κάνει την ελλάδα αργεντινή και θα τινάξει στον αέρα τις τράπεζες και τώρα τα κάνει αυτά το Eurogroup. Τι να πούν! Καλά μη τολμήσει κανείς γελοίος στο SKAI να βγει πια να πει για τις απεργίες που διώχνουν καταθέσεις και επενδυτές!

Όπως και να χει τα όσα γίνονται στην Κύπρο διευρύνουν το πεδίο της δημόσια συζήτησης και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Ας αρχίσουν να σπάνε μερικά ταμπού. Εξάλλου καλύτερα να φορολογούμε καταθέσεις παρά να διαλύσουμε συλλογικές συμβάσεις. Βέβαια η τρόικα στην Κύπρο έχει σκοπό να τα κάνει και τα δύο. Απλά μη φτάσουμε να υπερασπιζόμαστε τις καταθέσεις των ολιγαρχών. Δεν μπαίνουμε στα δικά τους διλήμματα. Με μάτι ταξικό σε έλλαδα και κύπρο πολεμάμε για τα δίκια των πολλών!

Νεκροί

Υπάρχει μια σημαντική διαφορά όταν κάποιος πέφτει νεκρός με οτιδήποτε άλλο που μπορεί να συμβεί. Τα γκρεμισμένα σπίτια ξαναχτίζονται, τα πεινασμένα στόματα ταΐζονται, τα ιδιωτικοποιημένα ξανακρατικοποιούνται, τα χαμένα δικαιώματα ξανακερδίζονται. Οι νεκροί όμως δεν επιστρέφουν. Ποτέ. Είναι μια απώλεια που δεν καλύπτεται με κανέναν τρόπο. Και μετράμε πολλές τέτοιες απώλειες τελευταία.

Είναι φρικτό να βλέπω στο τόπο μου η ανθρώπινη ζωή να αποκτά όλο και μικρότερη αξία. Μέρα με τη μέρα η κοινωνία μας επιστρέφει σε ένα όλο και πιο κτηνώδες επίπεδο στο οποία οι ζωές δεν αξίζουν τίποτα. Ειδικά κάποιες ζωές, οι πιο σκουρόχρωμες ας πούμε, όχι απλά δεν αξίζουν τίποτα αλλά δεν είναι καν ζωές είναι μόνο σκουπιδαριό που πρέπει να ξεφορτωθούμε. Πότε γίναμε τόσο απάνθρωποι γαμώτο μου; Πόσο δηλητήριο χύσανε τα φασιστικά ερπετά στα ΜΜΕ, σε σχολιάκια στο internet, σε φρικιαστικούς λόγους οργής, σε πέρα βρέχει δήθεν χαλαρές lifestyle συζητήσεις για να φτάσουμε να μην δίνουμε αξία στην ανθρώπινη ζωή ως απλά ανθρώπινη και να τη μετράμε με το πορτοφόλι ή το χρώμα; Πόσο συστηματικά καλλιέργησε το δήθεν φιλελεύθερο κέντρο αυτό τη κτηνωδία ξερνώντας καλοντυμένο οικονομίστικο οχετό; Μόνο τα νούμερα έχουν σημασία όποιος επικαλείται τους ανθρώπους είναι λαϊκιστής...

Ναι η σιχαμένη ρητορεία των κυρίαρχων προσπαθεί να μας μετατρέψει σε ένα λαό κανιβάλων, που θα τρώγεται αναμεταξύ του. Θα τρώει τους μετανάστες, θα τρώει τους διαφορετικούς, θα τρώει τους αριστερούς, τους αναρχικούς, τους απεργούς, τους φτωχούς. Στο τελικό στάδιο θα τρωγόμαστε όλοι με όλους. Όλοι; Όχι όλοι, κάποιων οι ζωές αξίζουν πολύ. Αυτοί δεν φαγώνονται. Προστατεύονται από τους νόμους τους, από τους μπάτσους τους, από τους ψηλούς φράκτες των σπιτιών τους που κρατάει μακριά την "αγάπη" του πλήθους. Αυτοί μας βάζουν να μισιόμαστε μεταξύ για να μη τους μισήσουμε.

Ο Babacar Ndiaye ήταν ένα από μας. Ένας που αξίζει να φαγωθεί. Ένας που η ζωή του δεν αξίζει πεντάρα. Δεν με νοιάζει αν πωλούσε τσάντες ή μπλουζάκια, με νοιάζει ότι ήταν άνθρωπος. Με νοιάζει ότι "ήταν" και δεν "είναι". Με νοιάζει ότι πέθανε επειδή ακριβώς κάποιοι δεν τους ένοιαζε αν πεθάνει.

Έτσι πέθαναν και άλλοι πριν απ'αυτόν. Έτσι πέθανε ο Saxtzat Loukman. Δολοφονημένoς από σαλεμένα φασισταριά. Τον οποίο οι πολιτικοί πατέρες πέσανε στα μαλακά. Στα πολύ μαλακά. Τα περισσότερα δελτία ειδήσεων δεν είπαν καν τίνος κόμματος ήταν τα φυλλάδια που βρέθηκαν στο σπίτι του δολοφόνου. Και αυτό μου κάνει να θέλω να ξεράσω περισσότερο είναι πως εκτός από τον Μπόμπολα, την Τρέμη, τον Κεδίκογλου που προστατεύουν τη Χ.Α υπάρχουν ένα σωρό άλλοι ανάμεσα, εικονολήπτες, συντάκτες, τεχνικοί, δημοσιογράφοι που φαίνεται να μη βγάζουν ένα γαμημένο κιχ ενώ άνθρωποι πεθαίνουν.

Το ίδιο όμως δεν έκαναν και στη περίπτωση του Βαγγέλη; Αυτός φούνταρε από το παράθυρο κυνηγημένος από το αστυνομικό τους κράτος. Τρελαμένος από τη καταδίωξη και τη πίεση. Όπως και τόσοι άλλοι τρελάθηκαν από την εξαθλίωση στην οποία μας αναγκάζουν και πέθαναν.

Έχουμε πόλεμο γαμώτο μου. Πεθαίνει κόσμος το καταλαβαίνετε; Πεθαίνουν άνθρωποι επειδή αυτοί το θέλουν. Σκοτώνουν ανθρώπους βασικά γιατί να το κρύψουμε; Και όχι δεν υπάρχουν μονόδρομοι ανάθεμα. Δεν μπορείς να μου λες ότι ο θάνατος είναι μονόδρομος. Όχι πια. Όχι όταν ξέρω ότι αυτοί καλοπερνούν ενώ εμείς καταστρεφόμαστε. Όχι άλλες κηδείες. Όχι άλλος κανιβαλισμός. Το μίσος ξέρουμε που πρέπει να κατευθυνθεί. Μένει να βρούμε και το τρόπο και τότε θα τους πνίξει. Γιατί έχουμε τη δύναμη αλλά φοβόμαστε να τη χρησιμοποιήσουμε.

τη Πέμπτη 14/2 στις 17:00 στο Θησείο

έλληνες και μετανάστες μαζί 

ενάντια στον θάνατο και τους φονιάδες

Το MEGAλο ξεφτιλίκι

Τις τελευταίες βδομάδες είχαμε την ευκαιρία να δούμε το μιντιακό μηχανισμό σε πλήρη λειτουργία. Κανάλια, εφημερίδες, ιστοσελίδες, όλα τα καθεστωτικά μέσα δίνουν ρεσιτάλ. Συκοφαντία, αποπροσανατολισμός, ωμή προπαγάνδα εισβάλουν καθημερινά στα σπίτια μας. Τέτοια κινητοποίηση των ΜΜΕ είχαμε να δούμε από τις τελευταίες εκλογές. Θα προσπαθήσω να καταγράψω εδώ ότι μπορώ πριν χάσω τελείως τη μπάλα.

Η κυβέρνηση τρομοκρατεί από τα δελτία των 8

 

Όπως είναι φυσικό τα ΜΜΕ δεν θα μπορούσαν να μη συμμετέχουν στη στρατηγική της έντασης που έχει ακολουθήσει η κυβέρνηση. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το τρόπο με τον οποίο κάλυψαν τις επιχειρήσεις στις καταλήψεις και την ΑΣΟΕΕ χωρίς να παρουσιάζουν ούτε μία φορά την αντίθετη άποψη; Τα άδεια μπουκάλα που συνεχώς αναφέρονται ως μολότοφ; Τα "κέντρα ανομίας"; Είναι τόσα πολλά που χάνεις το νήμα.

Και συνεχίζουμε με τη κάλυψη της επίθεσης στο Mall. Τη κάκιστη γνώμη που έχω γι' αυτή τη κίνηση την έχω πει αλλά δεν μπορώ να μη πω ότι ακόμα και εκεί τα ΜΜΕ έλεγαν ότι να' ναι. Που ακούστηκε τυφλό χτύπημα με 50 λεπτά προειδοποίηση; Το MEGA στο δελτίο έλεγε ότι δεν πρόλαβαν να αδειάσουν το κτίριο, εν τω μεταξύ το ίδιο το Mall είπε ότι σε 6 λεπτά η εκκένωση είχε ολοκληρωθεί.

Για πλάκα έγραφε στο twitter θυμάμαι κάποιος/α την μέρα της επίθεση ότι όλο και κάποιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει καταφερθεί κατά του Mall και θα το βρούνε να το παίζουνε. Δεν άργησε να επιβεβαιωθεί...

Τι είχε πει λοιπόν ο Διαμαντόπουλος ; Αφού κατονόμασε καμία εικοσαριά πράγματα ως ανομία και βία (φτώχεια, ανεργία κτλπ) μεταξύ αυτών και το Mall λέει στο τέλος:

"Αυτό όλο δημιουργεί τις αντιδράσεις σε αυτούς που πλήττονται να έχουν μια αντίδραση η οποία δεν είναι θεμιτή. Ξέρετε γιατί; Γιατί αυτή τη στιγμή λένε στον κόσμο, στην παραφροσύνη σου ή αυτοκτόνα ή πάρε το όπλο. Εμείς λέμε, ελάτε να μετασχηματίσουμε την οργή σε ένα κίνημα δημιουργικό. Αυτό. Ξεκάθαρα από το ΣΥΡΙΖΑ."

Οι ξεφτίλες της Νέας Δημοκρατίας, που ντροπή δεν έχουν πάνω τους, πείραξαν το video και το στείλανε μαζί με μια ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου Σ.Κεδίκογλού σε όλα τα ΜΜΕ. Ιδού το αποτέλεσμα της κοπτοραπτικής:

"Ανομία είναι το Mall του κ. Λάτση, το οποίο είναι αυθαίρετο. Γιατί αυτή τη στιγμή λένε στον κόσμο, στην παραφροσύνη σου ή αυτοκτόνα ή πάρε το όπλο. Αν δε σέβεσαι τη νομιμότητα και το κράτος, αν προσπαθείς για άλλους λόγους να πιέζεις από δίπλα ή από πάνω ή από κάτω, δημιουργούνται άλλες καταστάσεις. Και όταν αυτό έχει αρχίσει από το Κοινοβούλιο με αυτή τη συγκυβέρνηση με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με κατεπείγοντα, τότε περνάμε σε μια άλλη κατάσταση. Αυτή είναι ανομία. Και όχι η βίλα Αμαλία."

Δείτε και τα δύο video [κανονικό, κομμένο] για να καταλάβετε το μέγεθος της ξεφτίλας. Κόψανε το "Εμείς λέμε..." για να φανεί ότι ο Διαμαντόπουλος προτρέπει να πάρουμε τα όπλα!  Σε άλλες εποχές θα ήταν απλά γελοίο όμως τώρα είναι τρομακτικό. Και τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αναπαράγουν το πλαστογραφημένο αυτό υλικό. Και μάλιστα κρατάνε και "αντικειμενική στάση" βάζοντας μόνο τις δηλώσεις των δύο πλευρών. Η προφανής πλαστογραφία (με και ποινικές ευθύνες) και η εμφυλοπολεμική τακτική από μεριά της ΝΔ μένει ασχολίαστη. Και στο παιχνίδι μπαίνει και το υπουργείο δημόσιας τάξης που με δική του ανακοίνωση κράζει το ΣΥΡΙΖΑ και καλεί τη δικαιοσύνη να παρέμβει για τις δηλώσεις Διαμαντόπολου! Φοβερό το κράτος της δεξιάς και η στρατηγική της έντασης! Και για να μη ξεχνιόμαστε, ΔΗΜΑΡιτες και αυτό το καταπίνετε για να "σωθεί" η χώρα; Ξεφτίλες!

Συγχωρέστε το ύφος αλλά πραγματικά μερικά πράγματα είναι ικανά να σε τρελάνουν. Όπως και αυτό το κορυφαίο από την "ομάδα αλήθειας" (εδώ γελάμε) της ΝΔ που έχει άρθρο του Καρτερου στην Αυγή που υποτίθεται κράζει το Λαφαζάνη. Μάλλον είναι τόσο γκασμάδες που δε καταλαβαίνουν τη χρήση της ειρωνείας. Βασικά το πρόβλημα είναι ότι αυτοί δεν είναι γκασμάδες αλλά το κοινό τους. Έχουν φαίνεται εγκαταλείψει το "μεσαίο χώρο" και έχουν στραφεί στα πιο καθυστερημένα, μισαλλόδοξα, συντηρητικά χαρακτηριστικά που έχει η ελληνική κοινωνία. Όσοι "δημοκράτες" εξάλλου έχουν ταξικό συμφέρον θα μας ψηφίσουν έτσι κι αλλιώς, σκέφτονται. Ας χώσουμε στα μυαλά των καταπιεσμένων ένα σωρό ακροδεξιές μπούρδες μη τους έρθει καμιά τρελή ιδέα και αγωνιστούν για τις ζωές τους....

Ποια ρατσιστική δολοφονία;

 

Ενώ λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει για ότι συμβαίνει, για τη Χρυσή Αυγή ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Στο σπίτι ενός εκ των δραστών της δολοφονίας του Σαχτζάτ Λουκμάν βρέθηκαν 50 φυλλάδια της Χρυσής Αυγής. 50 φυλλάδια σημαίνει ότι αυτός ήταν το λιγότερο οπαδός του κόμματος - δεν τα μάζεψε από το δρόμο. Επίσης ο τρόπος που έγινε το έγκλημα (οι δράστες κόβανε βόλτες με κρυμμένες τις πινακίδες της μηχανής και μαχαίρια) προσδίδει ολοφάνερα ρατσιστικό πογκρόμ. Παρόλα αυτά τα ρατσιστικά κίνητρα δεν μπήκαν καν στη δικογραφία. Τα περισσότερα ΜΜΕ από την άλλη δεν έλεγαν καν ποιανού κόμματος είναι τα φυλλάδια. Αναλογιστείτε μόνο αν σε μια περίπτωση δολοφονίας ο δράστης είχε φυλλάδια του ΣΥΡΙΖΑ τι θα΄χε γίνει. Τι θα έλεγε ο Δένδιας, τι ο Κεδίκογλου, τι ο Κουβέλης, τι το MEGA. Τώρα τσιμουδιά...

Το θρεφτάρι του ΔΟΛ

 

πηγή: Antista/Chef

Είναι γνωστή η αγάπη του ΔΟΛ για τον Βενιζέλο. Το 2007 το πήρε πάνω του να τον βγάλει πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Θλιβερή αποτυχία.  Και έκτοτε με ελάχιστες εξαιρέσεις η σχέση τους συνέχισε να είναι "αγνής αγάπης". Ένας θεός ξέρει τι χάρες τους έχει κάνει το εθνικός μας λαμόγιο και του κάνουν τέτοιο promo, σε σημείο να εκτίθενται. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τη ψηφοφορία στη Βουλή για τη προανακριτική για τη λίστα Λαγκάρντ.

Πρώτον το θέμα μετατοπίστηκε από την απόκρυψη της λίστα Λαγκάρντ, αποκλειστικά στη παραποίηση της ώστε όλες οι ευθύνες να βαραίνουν το Παπακωσταντίνου και ο Βενιζέλος να τη βγάζει λάδι. Έτσι τα ΜΜΕ μιλούσαν συνεχώς για το αν και ποιος παραποίησε τη λίστα ξεχνώντας ότι το μόνο μέρος στο οποίο βρέθηκε ήταν το προσωπικό γραφείο του Βενιζέλου ενώ ήταν εξαφανισμένη και από το Υπ.Οικ και το ΣΔΟΕ. Ολοφάνερη συγκάλυψη δηλαδή. Αλλά για τα ΜΜΕ ούτε καν έρευνας δεν αξίζει το συγκεκριμένο ενδεχόμενο.

Ένα άλλο, μάλλον ξεκαρδιστικό, εγχείρημα του ΔΟΛ ήταν να μας πείσει ότι η πρόταση για 4 κάλπες ήταν του Βενιζέλου και ότι η αντιπολίτευση "συμφώνησε" μαζί του. Άλλο που τόσες μέρες φώναζε η αντιπολίτευση για 4 κάλπες και ο ίδιος είχε βάλει τη κυβερνητική πλειοψηφία να προτείνει 3 ψηφοφορίες με 7 κάλπες. Άλλο που ήθελε να τραβήξει τους κυβερνητικούς βουλευτές από τις υπόλοιπες ψηφοφορίες μη τυχόν και παραστρατίσει κανείς και γίνει η στραβή και πάει στην επιτροπή.

Μετά τη ψηφοφορία στόχος ήταν η πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Εκεί όπου όλη η Ελλάδα είδε έναν ξοφλημένο πολιτικάντη, διεφθαρμένο μέχρι το κόκκαλο, να δίνει ένα ρεσιτάλ μεγαλομανίας χωρίς ούτε ένα επιχείρημα ο ΔΟΛ είδε "την επιστροφή του Βενιζέλου". Αντιγράφω από το ΒΗΜΑ [18.01.13], θαυμάστε αντικειμενικότητα: "Ο κ. Βενιζέλος... βρήκε τον εαυτό του στη Βουλή" "Ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ σφυροκόπησε τον κ. Τσίπρα για την άστοχη παρέμβαση του" "Ο κ. Τσίπρας όχι μόνο δεν απαντούσε στις βαριές κατηγορίες αλλά σε κάποιες στιγμές φάνηκε να χάνει τον ειρμό της συζήτησης."

Το παραλήρημα του Βενιζέλου που έφτασε να λέει ότι έχει απόρρητα έγραφα του Υπ.Αμύνης σπίτι του, να αστειεύεται με πραξικόπημα κατά του ΣΥΡΙΖΑ και να ισχυρίζεται ότι ο Σκουρλέτης είναι αυτός που έδωσε τη λίστα στο Βαξεβάνη, δεν το είδανε στο ΔΟΛ. Γι αυτό και αυτό το γελοία απαράδεκτο εξώφυλλο από τα ΝΕΑ την επόμενη μέρα.

Κατά τ' άλλα όλα καλά 

 

Και κατά τ'άλλα όλα καλά. Πήραμε τη δόση, έρχεται η "ανάπτυξη" και το ξεπούλημα των πάντων θα μας φέρει την ευτυχία. Ο Σαμαράς αγωνίζεται για το καλό της χώρας και τα μέτρα αυτά θα είναι τα τελευταία. Μόνη παραφωνία οι εργαζόμενοι στο μετρό που άκουσον, άκουσον δεν θέλουν να καταργηθεί η συλλογική  τους σύμβαση. Αίσχος. Τι φωνάζουν και αυτοί; 3000 ευρώ ο καθένας παίρνουν. Το είπανε και αυτό τα καθεστωτικά media. Και λογικό, και εμείς στην εταιρία έτσι είμαστε. Εγώ παίρνω 1000 ο διευθυντής 5000 άρα μέσος όρος 6000/2. 3000 ο καθένας βγαίνει. Καλά δεν τα κάνω ;

Τελικά οι μπάτσοι δεν είναι τίποτα μπροστά στο πραγματικό στυλοβάτη αυτού του καθεστώτος που είναι τα ΜΜΕ. Πρέπει να τα αφήσουμε πίσω μας, να φτιάξουμε καινούργια μέσα, ανοιχτά, δημοκρατικά, αντιεμπορευματικά στα οποία θα μπορούμε εμείς οι πολλοί να βρούμε τι φωνή μας. Ας μείνουνε τα παπαγαλάκια να κρώζουν μόνα τους στα παράθυρα και αν ποτέ κάνουν το λάθος και φωνάξουν κάποιον από το πραγματικό κόσμο να μιλήσει ας μη τους λυπηθεί και ας τους τα πει όπως τους αξίζουν.

MALLακίες

Άλλη μια επίθεση σε κατάληψη λοιπόν, αυτή το φορά στο the Mall Athens. Έχουν πληθύνει τα χτυπήματα κατά των καταλήψεων τελευταία. Βέβαια στη τελευταία περίπτωση υπάρχει μία διαφορά. Ενώ για τις προηγούμενες καταλήψεις τα ΜΜΕ είχαν αρνητική στάση, για το the Mall έχουν να πουν τα καλύτερα λόγια. Φαίνεται οι αυτοοργανωμένες ,από το αόρατο χέρι τις αγοράς, δραστηριότητες  που γινόντουσαν εκεί είναι πιο πολύ του γούστου τους. Αυτά για να ξεκαθαρίζουμε τι είναι τι. Αλλά πέρα από αυτό, τι ρόλο έχει η σημερινή επίθεση; Ποιόν εξυπηρετεί αυτή η νέα "πατάτα"; Ποιοί ήταν; Νεσταγεφικοί ηλιθίοι ή παρακρατικοί προβοκάτορες ;

la Bomba

Μεταξύ μας τώρα σιγά τη βίαιη τυφλή επίθεση και ας λένε τα ΜΜΕ. Η γνωστή βόμβα-χύτρα με 50 λεπτά προειδοποίηση* που ως αποτέλεσμα είχε να σπάσουν 2 τζαμαρίες. Δύο σεκιουριτάδες για τις πρώτες βοήθειες από τα σπασμένα τζάμια. Πετάχτηκαν στο ΚΑΤ, σε μια ώρα έξω, ούτε ράμματα που λέει ο λόγος. Και αλήθεια όταν σε παίρνουν για βόμβα δεν εκκενώνεις το χώρο αμέσως; 50 λεπτά εκκένωναν;; Δεν το χάνε πολυπιστέψει οι μαλάκες. Λέει ακόμα αφήνανε πελάτες να παρκάρουν. Μη τους χάσουνε.

Δεν λέω ότι άμα ήμουνα εκεί δεν θα φρίκαρα τη ζωή μου, κάθε άλλο. Αλλά αν κάνουμε τις συγκρίσεις, τόσο το χτύπημα στο Mall όσο και αυτό στα γραφεία της ΝΔ μπροστά σε αυτά που έκανε η 17Ν θυμίζουν παιδική χαρά. Και παρόλα αυτά τη 17Ν τη συμπαθούσε και η μισή Ελλάδα. Γενικά το θέμα δεν είναι αν είναι υπερβολικά βίαιη ή "ακραία" αυτή η κίνηση. Η ρωσική επανάσταση τέρμα βίαιη ήταν αλλά δεν έχω σκοπό να τη καταδικάσω. Ίσως σε μια άλλη πολιτική περίοδο να συμφωνούσα κιόλας με μια παρόμοια ενέργεια, αν γινόταν και το βράδυ χωρίς να'ναι κανένας εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι ο τρόπος και χρόνος που έγινε φανερώνουν ,εκτός από μια κακή ανάγνωση της συγκυρίας, μια συγκεκριμένη αντικοινωνική αντίληψη. Μια αντίληψη που δείχνει να αδιαφορεί πλήρως για τη μαζική ταξική πάλη και που αντιλαμβάνεται τον αγώνα σαν μια συνωμοτική διαδικασία μερικών πεφωτισμένων. Μια ηλίθια αντίληψη που νομίζει ότι θα φτιάξει τη νέα κοινωνία χωρίς τη κοινωνία. Δεν είναι είναι αποτελεσματικό αυτό πως να το κάνουμε. Σε μια περίοδο που το κίνημα γενικά αλλά και ο α/α χώρος φαίνεται ότι μπορούν να αποκτήσουν μαζικά χαρακτηριστικά, σε μια περίοδο που το κράτος χρησιμοποιεί τη ρητορική "των δύο άκρων" για να απομονώσει όποιον αγωνίζεται, όσοι κάνουν τέτοιες ενέργειες, αν δεν είναι προβοκάτορες, μόνο ως πολιτικά τυφλοί μπορούν να χαρακτηριστούν.

Προβοκάτορες ;

Σιχαίνομαι τη προβοκατορολογία. Πολλές φορές καλύπτει κινήσεις οργής της κοινωνίας (12 Φλεβάρη 2012) άλλες φορές καρκινώματα του κινήματος (Marfin). Αλλά δε μπορώ πια παρά να το δω σαν πιθανό ενδεχόμενο. Θα φανεί και από τη προκήρυξη βέβαια. Αν βγει καμιά προκήρυξη του τύπου "μπήκατε στις καταλήψεις μας μπαίνουμε στις δικές σας" η περίπτωση προβοκάτσιας αυξάνεται κατακόρυφα. Ακόμα και ο τελευταίος καμένος του αντάρτικου πόλεων θέλω να πιστεύω ότι έχει την στοιχειώδη αξιοπρέπειά να σεβαστεί τις καταλήψεις και τον τρόπο που έχουν επιλέξει να δώσουν τον αγώνα τους. Ο καθένας με ελάχιστο νιονιό καταλαβαίνει ότι δεν στοχοποιείς με τέτοιες μεθόδους υπόδικους συναγωνιζόμενους και αυτοδιαχειριζόμενους κοινωνικούς χώρους όταν μάλιστα υποτίθεται ότι η αλληλεγγύη προς αυτούς είναι το κίνητρο σου. Βέβαια ως γνωστών η ανθρώπινη βλακεία δεν γνωρίζει όρια.

Όπως και να χει, έχω καταλάβει ότι σε κάποιους δεν αρέσει η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στο κίνημα με τα κομμάτια που πιστεύουν στο μαζικό ταξικό κοινωνικό αγώνα να παίρνουνε κεφάλι. Σε κάποιους δεν αρέσει η σχέση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ κομματιών της αριστεράς και του α/α χώρου. Θέλουν το διχασμό στους αγωνιστές. Φανατισμένοι ιδεολόγοι ή κρατικές υπηρεσίες; Δεν ξέρω. Αλλά όπως και να χει και αυτή η επίθεση δίνει τη δυνατότητα στη ΝΔ να αρχίσει πάλι να μιλάει για ανομία και τρομοκρατία πιέζοντας συνεχώς το ΣΥΡΙΖΑ σε πιο συντηρητικές θέσεις.  Τα ΜΜΕ ήδη χρησιμοποιούν το γεγονός για να φοβίσουν το κόσμο, να δει οτιδήποτε ριζοσπαστικό ως αποτρόπαιο και να συσπειρωθεί γύρω από τη "δημοκρατική" κυβέρνηση μας.... Στρατηγικής της έντασης ένα πράγμα.

Όσο για το the Mall άντε τώρα να του κάνεις κριτική και να μη σε πούνε βομβιστή. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ,που να λέμε την αλήθεια είχε μιλήσει πολύ για αυτή τη σαπίλα, δύσκολα θα μπορεί να το ξανακάνει. Ας ελπίζουμε τουλάχιστον να τα πούνε ωραία οι άλλοι στη προκήρυξη.

 Εμείς συνεχίζουμε

Όπως και να χει εμείς δεν θα απολογούμαστε για ότι κάνει ο κάθε καβλωμένος αναρχοατομιστικής ή αντάρτης χωρίς αντάρτικο ή προβοκάτορας ή δεν ξέρω και εγώ τι. Μη τρελαινόμαστε κιόλας. Δεν φαίνεται να δουλεύει και τόσο καλά το κόλπο της έντασης. Όπως και το χτύπημα στη ΝΔ έτσι και αυτό στο Mall σύντομα θα το ρουφήξει η κοινωνική πραγματικότητα της αθλιότητας που αντιμετωπίζει η πλειοψηφία του κόσμου. Άμα βέβαια είχαμε νεκρούς θα ήταν αλλιώς τα πράγματα*

Δεν είναι λοιπόν ότι το καταδικάζουμε ως "ακραίο" αλλά το κρίνουμε ως αντικοινωνικό και αρνητικό για των αγώνα μας. Ούτε θα βγάλουμε τώρα να μετρήσουμε τις επαναστατικότητες μας. Γιατί να λέμε την αλήθεια και στον α/α χώρο το αριστερόμετρο (ή αναρχόμετρο στη προκειμένη) έχει εξαιρετικά συχνή χρήση. Δεν είναι παιχνίδι η φάση .Το κράτος στήνει φάκες και κάποιοι πέφτουν μέσα σε όλες. Δεν θα εκπλαγώ αν κάποτε μάθουμε ότι πραγματικοί ιδεολόγοι είχαν συνεργαστεί χωρίς να το ξέρουν με παρακρατικούς. Πλήρης πολιτική απομόνωση των χαζών είναι αυτό που μπορούμε να κάνουμε. Εμείς έχουμε επιλέξει πως θα δώσουμε τον αγώνα μας. Μέσα στη κοινωνία, αναπόσπαστο κομμάτι "των από κάτω" με μαζικούς αγώνες για τη κοινωνική απελευθέρωση.

* όπως σωστά είπε ο Αλέξανδρος: "Σύμφωνα με κάτι αγχωμένους `υπερεπαναστάτες` που αισθάνονται υποχρεωμένοι να δικαιολογήσουν κάτι πουθενάδες που βάζουν αδέσποτες βόμβες,,οι βόμβες σε εμπορικά κέντρα σε ώρες λειτουργίας δεν στρέφονται ενάντια σε απλούς πολίτες ..αν προηγουμένως έχει υπάρξει προειδοποιητικό τηλεφώνημα. Οι `ρεφορμιστές` τρομοκράτες δηλαδή εμπιστεύονται οτι αυτοί τους οποίους υποτίθεται οτι πολεμούν,θα εκκενώσουν τα κτίριο. Πιστεύουν δηλαδή οτι κάνουν μία πλήρως ελεγχόμενη απο το σύστημα `επαναστατική` ενέργεια που κατα τ`άλλα τη θεωρούν σούπερ επαναστατική...Παράνοια;"


υγ. ένας πραγματικός επαναστάτης θα τηλεφωνούσε στην Εφημερίδα των Συντακτών και όχι στην Ελευθεροτυπία. Σας πήραμε χαμπάρι κουφάλες. 

Μια μικρή ιστορία ανομίας από την ΑΣΟΕΕ

Tις μέρες αυτές η ΑΣΟΕΕ βρέθηκε πολλές φορές στην επικαιρότητα. Πολλές ιστορίες έφτασαν στα κυρίαρχα ΜΜΕ περί "κέντρου ανομίας", κατά κανόνα διαστρεβλωμένες. Μια μικρή ιστορία "ανομίας" όμως δεν έφτασε ποτέ. Αυτή θα προσπαθήσω να σας διηγηθώ σήμερα.

Τη Παρασκευή 11/1 η σχολή τελούσε υπό κατάληψη από τους φοιτητές ως διαμαρτυρία για την εισβολή της αστυνομίας και τη συνεχή παρουσία των ΜΑΤ γύρω από τη σχολή. Η Mariangela Paone που συνεργάζεται με την ισπανική εφημερίδα El Pais είχε έρθει στη σχολή για να κάνει ρεπορτάζ για τα όσα συμβαίνουν. Μίλησε με πολύ κόσμο, καθηγητές ακόμα και με τους μετανάστες έξω από τη σχολή. Μέσα στη διάρκεια της μέρας κάπου άφησε το iPhone της το οποίο και έχασε. 

Έκπληκτη ήταν όταν την επόμενη μέρα της είπαν να ρθει να πάρει το κινητό της από το θυρωρείο της σχολής. Ένας μετανάστης μικροπωλητής είχε βρει το κινητό της και το είχε αφήσει στο θυρωρείο. Την είχε δει μάλιστα να μιλάει μ' έναν άλλον μετανάστη τη προηγούμενη μέρα στον οποίο είπε να την ειδοποιήσει. Και έτσι πήρε πίσω το κινητό στα χέρια της.

Δεν μ' αρέσουν αυτές οι ιστορίες να σας πω την αλήθεια. Μη σας πω ότι μου φαίνονται ακόμα και ρατσιστικές. Σαν ιστορίες από την αποικιοκρατία όπου ο φτωχός πλην τίμιος "μαύρος" φροντίζει το "λευκό". Άσε που άμα ήμουν εγώ στην αντίστοιχη οικονομική κατάσταση το πιθανότερο ήταν να το "σκότωνα" το iphone σε καναν έμπορα για να βγάλω μερικά λεφτά, και χωρίς τύψεις μάλιστα.

Όμως κάτι τέτοια περιστατικά ίσως είναι η ευκαιρία να γίνει φανερό αυτό που θα' πρεπε να' ναι προφανές και δεδομένο, ότι οι σκουρόχρωμοι αυτοί έξω από την ΑΣΟΕΕ είναι άνθρωποι. Ναι άνθρωποι ,μην εκπλήσσεστε, με χέρια, πόδια, στόματα, μυαλά, ψυχές, γούστα στη μουσική, αγαπημένη ταινία, αδέλφια, γονείς, γκόμενες, όνειρα. Τους βαφτίζουνε "λαθραίους", "άνομους", "παρέμπορους", "πληγή" και ένα σωρό άλλες ταμπέλες ώστε να ξεχάσουμε ότι είναι άνθρωποι και όχι κτήνη ή σκουπίδια που πρέπει να πάρει η "σκούπα".

Όταν σκάει η φούσκα της νομολίας γίνεται εμφανής η πραγματικότητα. ΦΠΑ δεν αποδίδει η μισή Ελλάδα αλλά δε τη κυνηγάνε δέκα διμοιρίες. Ούτε βέβαια τα εμπορεύματα φυτρώνουν στα κάγκελα της ΑΣΟΕΕ, από κάπου έρχονται. Πιθανότατα από κάποια από τις καινούργιες προβλήτες της COSCO στο Πειραιά που διαφημίζει ο Σαμαράς. 

Έξω στο κρύο της Πατησίων οι νεοφιλελεύθερες αρλούμπες περι αύξηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας που διδάσκονται στα αμφιθέατρα γίνονται θρύψαλα. Άνεργοι, άστεγοι, πεινασμένοι και αυξανόμενος εκφασισμός. Ιδού τα επιτεύγματα της οικονομικής πολιτικής. Λαϊκιστής θα πει κανείς. Οικονομία χωρίς ανθρώπους θα πω εγώ. Η εξασφάλιση των κερδών των λίγων παρουσιάζεται στους πολλούς ως η αντικειμενική αναγκαιότητα. Παμπάλαιο το κόλπο. Ξέρασα πάλι.

Και τι μένει τελικά; Μια χούφτα άνθρωποι στο πεζοδρόμιο να προσπαθούν να επιβιώσουν, κάνοντας κάτι που δεν θα' θελαν ποτέ να κάνουν, αγοράζοντας από μαφίες που σιχαίνονται που τους εκμεταλλεύονται. Εκεί έξω κάνεις δε μπορεί να κρυφτεί πίσω από τα νομικά μπλα μπλα του σαλονιού ή του facebook. Διαλέγεις τι είναι σωστό σύμφωνα με σένα και πορεύεσαι. Διαλέγεις αν θα δεις κτήνη που φταίνε για τη κατάρρευση ολόκληρης της ελληνικής οικονομίας ή ανθρώπους υπό εκμετάλλευση που προσπαθούν να επιβιώσουν. Διαλέγεις αν θα δεις έναν  ακόμα "άνομο" ή έναν ωραίο τυπά που επιστρέφει το iphone που βρήκε και δεν θέλει να δει το "Taxi deux" στη  προβολή της κατάληψης γιατί το χει δει ήδη 3 φορές.. Διαλέγεις αν θα δεις προβλήματα με τη μορφή ανθρώπων ή ανθρώπους με προβλήματα.