Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Ομορφαίνοντας τη πόλη

Καθαρισμός τσίχλας από τα πεζοδρόμια, λαμπατέρ σε ένα δρόμο, χορηγούμενες από εταιρίες αισθητικές παρεμβάσεις, χριστουγεννιάτικο στόλισμα. Δράσεις που έχουν αναπτυχθεί από "ενεργούς πολίτες" στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια. Μικρής εμβέλειας κατά κανόνα και περιορισμένης μαζικότητας από συλλογικότητες τύπου Atenistas. Και είναι άσχημα θα μου πεις; Δεν λέω ότι με χάλασε ως φάση αλλά να ξέρουμε περί τίνος πρόκειται.

Δεν ζούμε στο 2004. Σε μια πόλη που πραγματικά μαραζώνει, που οι κάτοικοι της εξαθλιώνονται μέρα με τη μέρα πόσους αφορούν όλα τα παραπάνω; Και να σημειώσουμε εδώ πως η πόλη μαραζώνει για κάποιους λόγους, συγκεκριμένα ζητήματα οικονομικής πολιτικής και όχι επειδή γενικά "όλοι εμείς ήμασταν κακοί και ασυνεπής τόσο καιρό". Κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει. Και αυτός που χάνει, ο άνεργος, ο μετανάστης, ο φτωχός, ο άστεγος χάνει πολύ και περιθωριοποιείται. Και πως τον αντιμετωπίζεις τον περιθωριοποιημένο σα να έχει πρόβλημα ή σαν να είναι πρόβλημα; Το πρεζάκι στο Μουσείο σε ενοχλεί επειδή σου χαλάει την αισθητική η άθλια μορφή του ή επειδή είναι ένας άνθρωπος που λιώνει σα το κερί και χρειάζεται βοήθεια και φροντίδα που το κράτος αρνείται να του δώσει; Και ασχέτως τι λες δημόσια. Τι πραγματικά σε ενοχλεί, τι αισθάνεσαι ότι σε αφορά;

Από εκεί ξεκινά το πρόβλημα. Στο κόσμο των Atenistas και σία δεν υπάρχουν περιθωριοποιημένοι ή αν υπάρχουν απλά είναι ντεκόρ. Οι άνθρωποι αυτοί απλά δεν μπορούν να σκεφτούν ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι μεσοαστοί. Άνθρωποι που δεν έχουν περισσευούμενο λαμπατέρ, που δεν μπορούν να πληρώσουν μια μπύρα στο γκάζι, που δεν έχουν λεφτά ν' αγοράσουν lifo, που έχουνε κάποιες πιο επείγουσες ανάγκες από μια αισθητική αναβάθμιση. 

Δεν λέω ότι τα κινήματα πόλης κάνουν πολύ περισσότερα (που προφανώς και κάνουν) αλλά τουλάχιστον ότι κάνουν το κάνουν με τις δικές τους δυνάμεις. Χωρίς χορηγό τη Coca Cola και προμοτάρισμα από την Athens Voice. Ούτε βέβαια το παίζουν σωτήρες, το αντίθετο. Η εκκλησία πιο πολλούς ταΐζει. Δεν κάνουν όμως  κάτι για το κόσμο αλλά με το κόσμο. Στη τελική απλά είναι ο κόσμος. Οι άνθρωποι που νιώθουν τη ζωή τους να στενεύει και οργανώνονται στις γειτονιές τους για να τη βελτιώσουν. Με διάθεση αντίστασης και αλλαγής θεμελιακά του τρόπου ζωής μας και όχι στα πλαίσια μιας εξουσιαστικής φιλανθρωπίας που πετάει ψίχουλα στους υπηκόους για να συνεχίσουν σιωπηλοί να υποφέρουν, ούτε μιας εμπορευματοποιημένης δήθεν αντικουλτούρας για CEO με ευαισθησίες.

Φυσικά δεν μέμφομαι όλους αυτούς που οργανώνουν ή συμμετέχουν σε αυτές τις δράσεις. Το αντίθετο. Κάποιοι το κάνουν για να το βάλουν στο βιογραφικό τους, κάποιοι άλλοι όμως είναι καλοπροαίρετοι. Απλά δεν μπορούν να καταλάβουν το εξής βασικό: ότι υπάρχουν τάξεις. Με αποτέλεσμα άθελα να τους να αναπαράγουν το εξουσιαστικό σήμερα. Και έτσι είναι καταδικασμένοι να παραμένουν εγκλωβισμένοι ανάμεσα στη προπαγάνδα του ΣΚΑΪ και τα κινήματα πόλης. Ένα μπέρδεμα του αγοραίου και εμπορικού με το κοινωνικό. Φυλακισμένοι  ανάμεσα στη νεοφιλελεύθερη λογική για μια κερδοφόρα πόλη και στη διάθεση για βελτίωση της ζωής των κατοίκων της. Πως να τους κατηγορήσεις που ότι κάνουν αφορά πάρα ελάχιστους μεσοαστούς; Δεν φταίνε αυτοί. Για τους ίδιους οι μεσοαστοί είναι όλοι οι κάτοικοι της πόλης. Δεν ξέρουν και κανέναν άλλον βλέπεται...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου