για τις 7/11/12
Τσίρκο έγινε για μια ακόμα φορά η Βουλή. Θα μου πείτε αστική δημοκρατία δεν έχουμε, τι περίμενες; Ε να κρατάνε τουλάχιστον τα βασικά ή έστω τα προσχήματα.Ούτε καν όμως... Βάλανε τους βουλευτές να ψηφίσουν ένα νομοσχέδιο εκατοντάδων σελίδων μέσα σε 1 μέρα. Χωρίς συζήτηση, χωρίς σκέψη, χωρίς τίποτα. Το ThePressProject χρειάστηκε 10 ώρες απλά για να κάνει μια ανάγνωση. Φαντάσου αυτοί που είναι και οι μισοί ντουβάρια...
Και γιατί έτσι στο κατεπείγον ; Για να πάρουμε λέει όσο πιο γρήγορα τη δόση. Σα τα πρεζάκια ένα πράγμα. Βέβαια η δόση ήδη έχει καθυστερήσει 4-5 μήνες και θα καθυστερήσει κι άλλο απ'οτι φαίνεται μιας και θα μας τη δώσουν κατά Δεκέμβρη μεριά. Μια δόση που δε πάει φυσικά σε μισθούς και συντάξεις αλλά για άλλες "δουλειές" όπως την χωρίς αντάλλαγμα στήριξη των τραπεζών. Από την άλλη τα μέτρα τσακίζουν ότι έχει μείνει από τις εργασιακές σχέσεις, μειώνουν μισθούς και συντάξεις, ανοίγουν το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση των πάντων. Για να ξέρουμε δηλαδή και για τι μιλάμε. Μας καταδικάζουν στη φτώχεια για καμιά δεκαετία και το περνάνε έτσι στο ντούκου...
Ο κλόουν
Και σε ένα τσίρκο δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει ο κλόουν, στη προκειμένη περίπτωση η ΔΗΜΑΡ. Η ΔΗΜΑΡ επίσημα ήταν κατά του πακέτου των μέτρων γι' αυτό και ψήφισε παρών. Βέβαια στηρίζει τη κυβέρνηση που θα το εφαρμόσει. Οι υπουργοί της πάλι που διαφωνούσαν, δέχτηκαν πιέσεις από το πρόεδρο της να το υπογράψουν. Πιέστηκαν δηλαδή από τον Κουβέλη οι υπουργοί του κόμματος να υπογράψουν ένα νομοσχέδιο που ο ίδιος ο Κουβέλης με τη Κ.Ο. του κόμματος δεν θα ψηφίσουν στη Βουλή... Ότι να' ναι. Είναι τέτοια μάλιστα η υποκρισία τους που δύο βουλευτές της ΔΗΜΑΡ (Ψαριανός και Οικονόμου) δεν ψήφισαν αρχικά αλλά περίμεναν να ψηφίσουν όλοι οι άλλοι ώστε αν δεν περάσει το πολυνομοσχέδιο να ψηφίσουν υπέρ! Τελικά όταν είδαν ότι περνά με 153 μπήκαν στην αίθουσα και ψήφισαν παρών μένοντας στη γραμμή. Μετά θα έχουν άδικο κάτι κακεντρεχείς σα του λόγου μου να υποστηρίζουν ότι η όποια διαφωνία της ΔΗΜΑΡ ήταν για τα μάτια του κόσμου ; Σου λέγανε οι έξυπνοι, σίγα τώρα μη σκαλώσει η Τρόικα στα εργασιακά, θα φάμε όλο το υπόλοιπο (περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις) και θα το παίξουμε αντίσταση στα εργασιακά και θα φανούμε ήρωες. Αμ δε. Η τρόικα δεν υποχωρεί ούτε θα υποχωρήσει σε κάτι. Είναι σαν μακιαβελικό παιχνίδι εξουσίας. Πρέπει να συνεχίσει να φαίνεται παντοδύναμη, να δείχνει στους άλλους Ευρωπαίους τι είναι ικανή να τους κάνει αν δεν είναι "καλά" παιδιά.
Φίλοι και αδέλφια
Και τα μέτρα λοιπόν πέρασαν. Με μια πετσοκομμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία αλλά πέρασαν. Θα καταφέρουν να τα εφαρμόσουν; Εξαιρετικά αμφίβολο. Όπως και να χει έρχεται ένας πολύ δύσκολος χειμώνας, που πρέπει να προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να τον βγάλουμε όλοι ζωντανοί. Εκεί φτάσαμε. Ειδικά εκεί στα βόρεια με τη τιμή του πετρελαίου θέρμανσης διπλασιασμένη λόγω του φόρου έχουνε άθλο μπροστά τους.
Και για μας εδώ στην Αθήνα μένει η χθεσινοβραδινή εμπειρία παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Όσοι ήταν εκεί θα έχουν ήδη καταλάβει. Δεν ξέρω πόσοι ήμασταν. 70.000 λένε οι μπάτσοι - λογικά πολύ περισσότεροι. Αλλά ξέρω με ποιο τρόπο ήμασταν εκεί. Παρά τη βροχή, τα δακρυγόνα δεν το κουνήσαμε ρούπι. Στριμωγμένοι κάτω από τις ομπρέλες να ανταλλάσσουμε ονόματα, ανησυχίες και ελπίδες. Μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο συνεχίζαμε να φωνάζουμε. Οι αναρχικοί παρά τον κίνδυνο να γλυστρίσουν, παρά τον φόβο της ΑΥΡΑ συνέχισαν να συγκρούονται. Κατευθείαν στους μπάτσους - όχι μαλακίες. Οι λαϊκές συνελεύσεις, τα σωματεία συνεπή, όπως πάντα εκεί για ώρες. Οι φοιτητές στην Αμαλίας, παιδάκια όλοι και κοπέλες 40 κιλών κυκλωμένοι από ΜΑΤ, δεν κότεψαν. Οι ΣΥΡΙΖΑοι παρότι ακόμα και αυτοί φάγανε δακρυγόνα μέσα στα μπλοκ ξαναγύρισαν. Ακόμα και το ΠΑΜΕ έμεινε για κάποια ώρα στην Φιλελλήνων. Χύμα κόσμος, γέροι, άντρες, γυναίκες και νέοι, πολλοί νέοι. Τελικά ναι δεν είμαστε πλέον αγανακτισμένοι, γίναμε αποφασισμένοι. Άγνωστοι μεταξύ μας δύο χρόνια στις πλατείες και στους δρόμους παρά τις αντιφάσεις μας γίναμε πια σύντροφοι. Και δεν έχω να φοβάμαι τίποτα πια γιατί ξέρω ότι έχω 70.000 συντρόφους δίπλα μου αποφασισμένους να το πάμε μέχρι το τέλος....
Και γιατί έτσι στο κατεπείγον ; Για να πάρουμε λέει όσο πιο γρήγορα τη δόση. Σα τα πρεζάκια ένα πράγμα. Βέβαια η δόση ήδη έχει καθυστερήσει 4-5 μήνες και θα καθυστερήσει κι άλλο απ'οτι φαίνεται μιας και θα μας τη δώσουν κατά Δεκέμβρη μεριά. Μια δόση που δε πάει φυσικά σε μισθούς και συντάξεις αλλά για άλλες "δουλειές" όπως την χωρίς αντάλλαγμα στήριξη των τραπεζών. Από την άλλη τα μέτρα τσακίζουν ότι έχει μείνει από τις εργασιακές σχέσεις, μειώνουν μισθούς και συντάξεις, ανοίγουν το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση των πάντων. Για να ξέρουμε δηλαδή και για τι μιλάμε. Μας καταδικάζουν στη φτώχεια για καμιά δεκαετία και το περνάνε έτσι στο ντούκου...
Ο κλόουν
Και σε ένα τσίρκο δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει ο κλόουν, στη προκειμένη περίπτωση η ΔΗΜΑΡ. Η ΔΗΜΑΡ επίσημα ήταν κατά του πακέτου των μέτρων γι' αυτό και ψήφισε παρών. Βέβαια στηρίζει τη κυβέρνηση που θα το εφαρμόσει. Οι υπουργοί της πάλι που διαφωνούσαν, δέχτηκαν πιέσεις από το πρόεδρο της να το υπογράψουν. Πιέστηκαν δηλαδή από τον Κουβέλη οι υπουργοί του κόμματος να υπογράψουν ένα νομοσχέδιο που ο ίδιος ο Κουβέλης με τη Κ.Ο. του κόμματος δεν θα ψηφίσουν στη Βουλή... Ότι να' ναι. Είναι τέτοια μάλιστα η υποκρισία τους που δύο βουλευτές της ΔΗΜΑΡ (Ψαριανός και Οικονόμου) δεν ψήφισαν αρχικά αλλά περίμεναν να ψηφίσουν όλοι οι άλλοι ώστε αν δεν περάσει το πολυνομοσχέδιο να ψηφίσουν υπέρ! Τελικά όταν είδαν ότι περνά με 153 μπήκαν στην αίθουσα και ψήφισαν παρών μένοντας στη γραμμή. Μετά θα έχουν άδικο κάτι κακεντρεχείς σα του λόγου μου να υποστηρίζουν ότι η όποια διαφωνία της ΔΗΜΑΡ ήταν για τα μάτια του κόσμου ; Σου λέγανε οι έξυπνοι, σίγα τώρα μη σκαλώσει η Τρόικα στα εργασιακά, θα φάμε όλο το υπόλοιπο (περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις) και θα το παίξουμε αντίσταση στα εργασιακά και θα φανούμε ήρωες. Αμ δε. Η τρόικα δεν υποχωρεί ούτε θα υποχωρήσει σε κάτι. Είναι σαν μακιαβελικό παιχνίδι εξουσίας. Πρέπει να συνεχίσει να φαίνεται παντοδύναμη, να δείχνει στους άλλους Ευρωπαίους τι είναι ικανή να τους κάνει αν δεν είναι "καλά" παιδιά.Φίλοι και αδέλφια
Και τα μέτρα λοιπόν πέρασαν. Με μια πετσοκομμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία αλλά πέρασαν. Θα καταφέρουν να τα εφαρμόσουν; Εξαιρετικά αμφίβολο. Όπως και να χει έρχεται ένας πολύ δύσκολος χειμώνας, που πρέπει να προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να τον βγάλουμε όλοι ζωντανοί. Εκεί φτάσαμε. Ειδικά εκεί στα βόρεια με τη τιμή του πετρελαίου θέρμανσης διπλασιασμένη λόγω του φόρου έχουνε άθλο μπροστά τους.
Και για μας εδώ στην Αθήνα μένει η χθεσινοβραδινή εμπειρία παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Όσοι ήταν εκεί θα έχουν ήδη καταλάβει. Δεν ξέρω πόσοι ήμασταν. 70.000 λένε οι μπάτσοι - λογικά πολύ περισσότεροι. Αλλά ξέρω με ποιο τρόπο ήμασταν εκεί. Παρά τη βροχή, τα δακρυγόνα δεν το κουνήσαμε ρούπι. Στριμωγμένοι κάτω από τις ομπρέλες να ανταλλάσσουμε ονόματα, ανησυχίες και ελπίδες. Μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο συνεχίζαμε να φωνάζουμε. Οι αναρχικοί παρά τον κίνδυνο να γλυστρίσουν, παρά τον φόβο της ΑΥΡΑ συνέχισαν να συγκρούονται. Κατευθείαν στους μπάτσους - όχι μαλακίες. Οι λαϊκές συνελεύσεις, τα σωματεία συνεπή, όπως πάντα εκεί για ώρες. Οι φοιτητές στην Αμαλίας, παιδάκια όλοι και κοπέλες 40 κιλών κυκλωμένοι από ΜΑΤ, δεν κότεψαν. Οι ΣΥΡΙΖΑοι παρότι ακόμα και αυτοί φάγανε δακρυγόνα μέσα στα μπλοκ ξαναγύρισαν. Ακόμα και το ΠΑΜΕ έμεινε για κάποια ώρα στην Φιλελλήνων. Χύμα κόσμος, γέροι, άντρες, γυναίκες και νέοι, πολλοί νέοι. Τελικά ναι δεν είμαστε πλέον αγανακτισμένοι, γίναμε αποφασισμένοι. Άγνωστοι μεταξύ μας δύο χρόνια στις πλατείες και στους δρόμους παρά τις αντιφάσεις μας γίναμε πια σύντροφοι. Και δεν έχω να φοβάμαι τίποτα πια γιατί ξέρω ότι έχω 70.000 συντρόφους δίπλα μου αποφασισμένους να το πάμε μέχρι το τέλος....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου